Dekret Piłsudskiego o adwokatach
Jednym z pierwszych aktów prawnych wydanych przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. był dekret w przedmiocie statutu tymczasowego Palestry Państwa Polskiego („Dziennik Praw Państwa Polskiego” 1918, nr 22, poz. 75).
Adwokat winien być rzecznikiem prawa i słuszności – czytamy. – Zachowywać się zgodnie z wymaganiami honoru i przyzwoitości.
Regulacja weszła w życie 1 stycznia 1919 r., zaś pierwsze rady adwokackie w Warszawie i Lublinie oraz pierwszą Naczelną Radę Adwokacką wybrano w marcu i kwietniu 1919 r.
Dekret z 1918 r. powoływał dwuszczeblowy samorząd adwokacki z izbami adwokackimi, których okręgi odpowiadały w zasadzie okręgom sądów apelacyjnych oraz Naczelną Radę Adwokacką, ale obowiązywał tylko na terenie byłego Królestwa Kongresowego, a od 1922 r. także na innych ziemiach byłego zaboru rosyjskiego. W pozostałych dwóch dzielnicach pozaborczych Polski utrzymały moc prawną regulacje: austriacka z 1868 r. i niemiecka z 1878 r.
Ujednolicenie ustroju adwokatury polskiej nastąpiło dopiero w 1932 r., na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP z 7 października 1932 r.
(na podstawie palestra.pl)
Przysięga adwokacka
Adwokat przed rozpoczęciem wykonywania czynności zawodowych składa wobec dziekana ślubowanie: „Ślubuję uroczyście w swej pracy adwokata przyczyniać się ze wszystkich sił do ochrony praw i wolności obywatelskich oraz umacniania porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązki swe wypełniać gorliwie, sumiennie i zgodnie z przepisami prawa, zachować tajemnicę zawodową, a w postępowaniu swoim kierować się zasadami godności, uczciwości, słuszności i sprawiedliwości społecznej”.
To nie jest zwykła toga
Adwokat nosi czarną togę z wypustkami i żabotem w kolorze zielonym, symbolizującym nadzieję. Jej historia wcale nie jest długa, a dużo krótsza niż dzieje polskiej adwokatury. Toga pojawiła się dopiero w 1929 roku. Na jej powstanie miało wpływ zaprojektowanie strojów sędziowskich i prokuratorskich. Zajęła się tym Komisja Kodyfikacyjna w projekcie ustawy adwokackiej. W 1932 roku weszła w życie ustawa adwokacka, która wprowadziła dla adwokatów z całej Polski jednolite zasady noszenia strojów urzędowych.
Czytamy: „Toga jest suknią fałdzistą z lekkiego czarnego materiału wełnianego lub wełnopodobnego, sięgającą powyżej kostek – około 25 cm od ziemi. U góry ma odcinany karczek szerokości 21 cm.
Toga u dołu ma w obwodzie od 270 cm do 278 cm i od karczka w dół ułożona jest w kontrafałdy: po trzy na obydwu przodach togi oraz pięć do siedmiu na plecach. Środkowa kontrafałda na plecach togi ma fałdy po obu stronach; pozostałe kontrafałdy są wszywane do karczka w kierunku rękawów.
Kołnierz togi jest okrągły, płasko wyłożony, zapinany pod szyją na haftkę. Szerokość kołnierza wynosi z tyłu 16 cm, a z przodu 18 cm. Końce kołnierza są ścięte, tworząc wycięcie w formie kąta prostego. Toga zapinana jest na pięć guzików, z których jeden umieszczony jest po prawej stronie tuż pod kołnierzem, a cztery dalsze, zapinane kryto, umieszczone są poniżej karczka.
Rękawy togi u góry ułożone są w siedem do dziewięciu kontrafałd, tworzących bufy. Rękawy mają u dołu w obwodzie 75 cm i skrojone są w ten sposób, że po odwinięciu tworzą mankiety szerokości 10 cm, przymocowane z przodu do szwów rękawów. Wewnątrz rękawa przy przegubie ręki umieszczony jest zatrzask, na który można rękaw zapinać. Przy kołnierzu togi wszyty jest żabot...”
Dziekani Izby Adwokackiej w Zielonej Górze
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze