"Skandalicznie niski" wyrok dla myśliwego, który bez powodu zastrzelił golden retrievera

Po chwili mężczyzna odjechał. W pościg za nim ruszyli mąż i syn pani Beaty, która opowiedziała im wszystko przez telefon. Myśliwego znaleźli pod jedną z ambon, gdzie – według nich – rozrzucał karmę dla dzików. Tłumaczył, że strzelił do psa, bo ten „biegał wokół auta i nie pozwalał mu wysiąść". Tietzowie zadzwonili na policję.

"To był taki misiu"

– To nie był agresywny pies. Prowadzimy ośrodek jazdy konnej, przewija się u nas mnóstwo ludzi. To był pupil gości i domowników. Taki misiu, którego można pogłaskać. Nawet ludzie, którzy nie są wielkimi miłośnikami zwierząt, go uwielbiali – opowiadali „Wyborczej” państwo Tietzowie.

Myśliwy, 47-letni Jarosław U., od początku kluczył w zeznaniach. Już podczas pierwszego przesłuchania zmienił wersję wydarzeń. Nie twierdził wtedy już, że nie mógł wysiąść z auta, tylko że próbował się do niego dostać. Miał się zasłaniać bronią przed atakującym golden retrieverem, a kiedy ten nieco się oddalił, myśliwy oddał strzał, żeby psa wystraszyć, ale „niechcący trafił". Jarosław U. sporządził listę mieszkańców okolicy, którzy mieli dowieść, że pies bywał agresywny, ale nikt tego nie potwierdził. Zdarzyło się jedynie, że czworonóg kogoś obszczekał. Pozytywną opinię o charakterze psa wydał behawiorysta.

Myśliwego pogrążyła sekcja zwłok zastrzelonego zwierzęcia. Potwierdziła, że pies mógł się znajdować nawet kilkanaście metrów od strzelającego. Co ważniejsze, udowodniła, że czworonóg w momencie oddania strzału stał tyłem do myśliwego. Dokładnie w pozycji tylno-bocznej, jak stwierdzili biegli.

Zdecydowane potępienie?

Rozstrzygnięcie w tej sprawie zapadło w piątek w Sądzie Rejonowym w Nowej Soli. Sąd uznał Jarosława U. za winnego i wymierzył mu karę w wysokości: 4 tys. zł grzywny, 5 tys. zł nawiązki dla schroniska w Zielonej Górze, pokrycie kosztów sądowych (nieco ponad 4 tys. zł), przepadek broni oraz zakaz prowadzenia działalności łowieckiej na okres dwóch lat.

Sędzia Konrad Kęsek stwierdził w uzasadnieniu, że „działanie oskarżonego było działaniem celowym i zasługującym na bardzo zdecydowane potępienie". Decyzję argumentował tak: – Sąd wymierzył karę grzywny, uznając, że kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem to jest kara, której w sposób efektywny się nie wykonuje. Natomiast kara grzywny to jest kara, którą trzeba wykonać. Grzywna 4 tys. zł plus nawiązka na schronisko w Zielonej Górze w kwocie 5 tys. zł oraz pokrycie kosztów postępowania, które sąd także musi brać pod uwagę – to razem stwarza dużą dolegliwość finansową dla oskarżonego i w ocenie sądu jest to kara adekwatna do tego czynu. Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę poziom dochodów oskarżonego – uzasadniał wyrok sędzia Kęsek.

Wcześniej stwierdził: – Postępowanie dowodowe w ocenie sądu dało podstawę rozstrzygnięcia bez jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że oskarżony zastrzelił psa Hiro i nie to była sytuacja, w którym oskarżony musiał się bronić. Koronnym dowodem w tej sprawie jest opinia patologa, z której wynika, że w stosunku do linii strzału pies był ustawiony w pozycji tylno-bocznej. W ocenie sądu wyklucza to przyjęcie sytuacji, że pies atakował. Pies nie atakuje tyłem, tylko frontem do człowieka, jeżeli chce człowieka zaatakować. To może wskazywać na to, że pies w ogóle poruszał się w oderwaniu od relacji z myśliwym, który mógł znajdować się w większej odległości od psa. Możliwe nawet, że ten pies mógł się cieszyć. Przecież psy się w ten sposób zachowują, kręcą się w koło – tłumaczył sędzia.

– Oczywiście, ten pies mógł się zachowywać w stosunku do różnych ludzi w różnych sytuacjach inaczej. Tak jak było opisane w toku postępowania, że kogoś tam oszczekiwał. To naturalne zachowanie psów, nawet bardzo łagodnie usposobionych. Natomiast to nie dowodzi tego, że oskarżony się bronił, bo przeczy temu dowód w postaci badania zwłok zwierzęcia – dodawał.

Animalsi: Wyrok skandalicznie niski

Wymiar kary wydaje się zupełnie oderwany od uzasadnienia wyroku, bo ten streścić przecież można w stwierdzeniu, że myśliwy bez żadnego powodu i z zimną premedytacją zastrzelił mieszańca golden retrievera - oceniają animalsi.

- Dużo pracy naszej, nowosolskiej policji i prokuratury, a tu znowu ściana i wyrok grzywny - komentuje Bartosz Krieger z Biura Ochrony Zwierząt, które prowadziło sprawę jako oskarżyciel posiłkowy. - Cieszy brak wątpliwości co do winy oskarżonego, ale zakaz łowiectwa myśliwy powinien dostać dożywotni. Karę finansową można łatwo ominąć, zwłaszcza przy niskich dochodach. Składa się wtedy wniosek o odpracowanie kwoty w ramach prac społecznych - wyjaśnia Krieger.

Dodaje, że kara jest skandalicznie niska, biorąc pod uwagę to, że myśliwy przez cały proces nie wyraził skruchy, nie składał wyjaśnień (poza pierwszym przesłuchaniem w prokuraturze) i nie przeprosił właścicieli Hiro. - Sąd powinien uwzględnić prewencję ogólną. Mamy tu do czynienia ze specyficznym środowiskiem myśliwych. Wysoka, bezwzględna kara odstraszyłaby ewentualnych następców oskarżonego - mówi Krieger.

Stracili przyjaciela

Waldemar i Danuta Tietzowie, właściciele zastrzelonego Hiro, są jednak zadowoleni, że Jarosław U. w ogóle został uznany za winnego. – Wszyscy wiemy, jak to wygląda. W Polsce takie sprawy najczęściej kończą się zamieceniem pod dywan. Cieszymy się, że jest kara, jakakolwiek by była. Dużo nas to kosztowało zdrowia, przede wszystkim psychicznego, a życia naszemu ukochanemu pieskowi nikt nie zwróci – mówią mieszkańcy Stawów.

Wokół swojej posesji otoczonej lasem Tietzowie mają kilka hektarów działki. Obawiają się jednak, że już nigdy nie wezmą do domu psa. – To są idealne warunki dla szczęśliwego zwierzęcia. Ja nie będę psa na łańcuchu trzymał. Ale co, jeśli znowu jakiś zwyrodnialec nam go zastrzeli? – tłumaczy Waldemar Tietz.

Wyrok jest nieprawomocny. Z informacji „Wyborczej” wynika, że obie strony będą apelować do Sądu Okręgowego.

Kodeks Karny za zabicie zwierzęcia przewiduje karę do dwóch lat więzienia. Jarosławowi U. w tej sprawie nie zarzucono szczególnego okrucieństwa.