Ten niewielki kościół powstał w I połowie XIX wieku w opozycji do narzuconej przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III unii dwóch największych kościołów ewangelickich: luterańskiego i reformowanego.
Nie akceptowany przez władze państwowe, często prześladowany nie miał najlepszych warunków rozwoju. Przez 25 lat wierni wynajmowali salę modlitw w prywatnym domu przy ul. Kupieckiej należącym do wdowy Schrimer. Staroluteranie stanowili ok. 1 proc. ludności Zielonej Góry. W 1854 roku było ich 66, dziesięć lat później około 150. Wtedy właśnie powstaje kaplica przy obecnej ulicy dr. Pieniężnego. Kiedy liczba wiernych dochodzi do 300, zapada decyzja o budowie kościoła. Świątynia, w całości sfinansowana przez wiernych, stanęła w 1911 roku przy Kaiser-Wilhelm Platz (dziś plac Bohaterów) i był to pierwszy wybudowany nowy kościół od 1748 roku. Z wyposażenia brakowało jedynie dzwonów. Wierni czekali na nie 25 lat.
W 1915 roku na tyłach kościoła rozpoczyna się budowa jednopiętrowej plebanii, natomiast nie używaną kaplicę przy ul. Pieniężnego przejmuje na magazyn fabrykant sukna Hermann Liehr. W latach 20. powstaje tu muzeum miejskie. Obecnie kaplicę użytkuje Kościół polskokatolicki.
Mimo posiadania własnego kościoła i plebanii, zielonogórski zbór nigdy nie został przekształcony w samodzielną parafię.
Po wojnie parafie staroluterańskie zostają włączone do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Tuż po wojnie według oficjalnych statystyk staroluteranów w Zielonej Górze praktycznie nie ma. Dlatego zbór, tak jak pozostałe świątynie w mieście, przejmują katolicy. Kościół wraz z plebanią zajmuje proboszcz parfii pw. św. Jadwigi. Przystosowany do potrzeb nowej wspólnoty (zamówiono konfesjonał, przebudowano ołtarz i zamalowano niemieckie napisy) 1 września 1946 r. poświęcono św. Józefowi. Kościół, nad którym patronat objęli rzemieślnicy, służył głównie jako kaplica ślubna, a w plebani Siostry Służebniczki N.M.P. z Pleszewa prowadziły przedszkole Caritasu.
Dwa lata później w prywatnych mieszkaniach powstaje parafia ewangelicko-augsburska, która rozpoczyna starania o przekazanie jej kościoła. Trwało to dwa lata. Pierwszą po wojnie ewangelicką mszę odprawił tu 29 czerwca 1950 r. ks. Jan Zajączkowski.
Gorzej poszło z plebanią. Parafia przejęła ją w 1964 r., kiedy budynek nadawał się jedynie do zburzenia. W latach 1970-73 naprzeciw kościoła wybudowano nowe biuro parafialne wraz z budynkiem mieszkalnym Zielonogórskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. - Wtedy parafia nie mogła budować ani zostać członkiem spółdzielni mieszkaniowej - opowiada proboszcz Dariusz Lik. - Dlatego spółdzielcą został ksiądz. W ten sposób wybudowano plebanię jako mieszkanie prywatne.
Dziś parafia liczy ok. 220 osób.
Korzystałem z ?50 lat Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Zielonej Górze?
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze