W 1864 roku emerytowany radca rejencyjny z Berlina Hans Viktor von Unruh, podpisał z władzami miejskimi umowę notarialną , sankcjonującą prawo wyłączności do budowy gazowni. Gazownię postawiono na niezabudowanej i podmokłej łące, gdzie dziś znajduje się targowisko Konfinu i butiki. Tu przepływał potok Złota Łęcza, który oddzielał gazownię od dzisiejszej ul. Kupieckiej.
Jeszcze w 1864 r. Unruh podpisał umowę z miastem, w której gwarantował dostarczanie gazu oświetleniowego do wskazanych 140 latarni, które zastąpiły dotychczasowe lampy olejowe. Osobny fragment umowy zobowiązywał go do dostarczania dobrze oczyszczonego gazu, który nie będzie wydzielał żadnego zapachu podczas spalania. Wybudowany zakład miał jeden zbiornik na gaz. W 1881 r. Unruh sprzedał gazownię spółce Neue Gas Actinen Gesellschaft z Berlina, która w ciągu trzech lat rozbudowała zakład, stawiając m.in. drugi zbiornik na gaz.
Gazownia 1 stycznia 1919 r. przeszła na własność miasta, które połączyło ją w jeden zakład z wodociągami. W latach1927-28 nastąpiła kolejna modernizacja i rozbudowa zakładu m.in. o trzeci zbiornik. Zainstalowane w firmie kotły parowe ogrzewały równocześnie pobliską łaźnie miejską.
Zburzoną ja na początku lat 70.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze