Zaczynamy nietypowo od najmniejszego zielonogórskiego muzeum czyli Muzeum Polskiej Wełny. Wprawdzie z zapowiedzi utworzenia placówki prezentującej historię przemysłu włókienniczego w Zielonej Górze niewiele zostało, ale i tak warto zajrzeć do muzeum w przerwie między zakupami w galerii. Wchodzi się do niego głównym wejściem od strony ul. Wrocławskiej. Po schodach w górę. Już na samej klatce schodowej widać pozostałość dawnej świetności zakładu - piękny witraż cechu sukienników.
Największym skarbem jest jednak gabinet byłego dyrektora Polskiej Wełny. - Zachowało się oryginalne wyposażenie eleganckiego gabinetu z drewniana boazerią i meblami. Kiedyś pewnie na ścianach były jeszcze ozdobne tapety, obrazy, ale i tak robi wrażenie - opowiada Izabela Ciesielska, miejski konserwator zabytków. Pozostałe eksponaty wypożyczono ze skansenu w Ochli.
Muzeum jest czynne codziennie od godz. 16 do 19. Grupy zorganizowane mogą zwiedzać gabinet poza godzinami otwarcia, wystarczy, że zgłoszą taką chęć pod nr. tel. 605 155 152
Wiedzieliście, że w Zielonej Górze można prześledzić historię obrazków w książkach? I to nie tylko tych współczesnych, ale też ilustracji sprzed kilkuset lat. Rok temu powstało w bibliotece wojewódzkiej im. Norwida Muzeum Ilustracji Książkowej. Można na własne oczy przekonać się, że ilustracje wcale nie muszą być cukierkowe czy banalne, tym bardziej, że na przestrzeni wieków zmieniały się metody, techniki oraz mody. Tak tak, sposób upiększania książek też podlegał różnym trendom. Gdy do tego dodamy elementy tzw. sztuki książki czyli zdobienia opraw, guzy, klamry, druki z wytłoczonymi superekslibrisami, to mamy prawdziwe dzieło sztuki. Za takie uchodzą nie tylko XV-wieczne dzieła ale też projekty wielkich artystów polskiej ilustracji m.in. takich jak Jan Marcin Szancer, Zbigniew Rychlicki, Józef Wilkoń, Olga Siemaszko czy Bohdan Butenko i Jerzy Flisak. Któż nie pamięta okładki Szancera do bajki Juliusza Słowackiego O Janku, co psom szył buty? Albo jego ilustracji do Baśni Andersena, Akademii Pana Kleksa czy Koniki Garbuska?
Muzeum można zwiedzać od poniedziałku do piątku w godz. 8-15. Zgłoszenia przyjmują: Oddział dla Dzieci tel. (68) 45 32 610 (dzieci do lat 14) oraz Dział Informacji Naukowej i Regionalnej tel. (68) 45 32 606 (powyżej 14 lat), Dział Zbiorów Specjalnych tel. (68) 45 32 616 (dorośli).
W przypadku tej ekspozycji opinie są różne. Faktem jest, że Muzeum Dawnych Tortur, które jest stałą galerią Muzeum Ziemi Lubuskiej jest największą w Polsce wystawą tego typu. Pokazuje zarówno dokumenty prawne, sposoby wymierzania kar oraz metody tortur w średniowieczu i w czasach nowożytnych. W piwnicach gmachu przy al. Niepodległości można zobaczyć m. in. hiszpańskiego osła, kołyskę, łoże, fotel. Wszystko w wersji więziennej. Mamy tu też maski haniebne, żelazną dziewicę, fotel czarownic naszpikowany kolcami.
W piwnicach panuje półmrok. Na ścianach wiszą grafiki Roberta Jurgi ze scenami z procesów i egzekucji. W innym miejscu manekiny odgrywają sąd nad czarownicą.
Solą ekspozycji są oryginalne eksponaty, m.in. księga protokołów z procesów czarownic w Zielonej Górze, kuna na szyję i łańcuch z dawnego pręgierza, kajdany i 12-kilogramowe kamienie z piaskowca nakładane na szyje oszustom i kłótliwym przekupkom.
O wiele przyjemniejsza ekspozycja MZL. Na potrzeby Muzeum Wina wyremontowano klimatyczne piwnice gmachu głównego muzeum. Można tu bez wątpienia poznać kolejne etapy rozwoju winiarstwa od średniowiecza po czasy współczesne, ze szczególnym uwzględnieniem winiarstwa w Zielonej Górze. Są narzędzia winiarskie, prasy do tłoczenia wina, liczne butelki, ale i etykiety, które na te butelki nalepiano. można zobaczyć całą linię produkcyjną wina.
Klimatu dopełniają ogromne beczki ze znakami firmowymi wytwórni Grempler&Co - najstarszej w Niemczech wytwórni win musujących oraz Lubuskiej Wytwórni Win w Zielonej Górze.
Nie zabrakło tez archiwalnych zdjęć, dokumentów, map, a także historii i legend związanych z zielonogórskim winem. Jedni twierdzili ze to dar bogów, inni że najokrutniejszy sposób torturowania, tak podobno było kwaśne.
Muzeum jest czynne w środy, czwartki, piątki w godz. 11 - 17, w soboty w godz. 10-15, niedziele: 10-16.
Wielbiciele ołowianych żołnierzyków czy modeli czołgów i samolotów do sklejania mają tutaj raj. Na żywo zobaczyć to, co dotychczas oglądali w albumach czy wersji mini, to nie byle co. Stąd tak duże zainteresowanie Lubuskim Muzeum Wojskowym w Drzonowie. Położone 15 km od centrum Zielonej Góry (w kierunku Krosna Odrzańskiego) jest jedyną historyczno-wojskową placówką muzealną na terenie Środkowego Nadodrza i jedną z największych w Polsce. Zgromadzono tu tysiące eksponatów związanych z wojskiem i obronnością od czasów średniowiecza po czasy współczesne. Są tu zdjęcia, medale, odznaczenia, dokumenty, mundury, bron biała, strzelecka. Najważniejsze jednak jest na zewnątrz budynku muzeum: czołgi, działa samobieżne, wozy pomocy technicznej, samochody i transportery opancerzone, wyrzutnie rakietowe, armaty i haubice, moździerze, samochody ciężarowe, samoloty, śmigłowce. To po Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie druga tak duża kolekcja ciężkiego sprzętu wojskowego.
Muzeum Etnograficzne w Ochli ma coraz więcej wielbicieli. W ub. r. odwiedziło je aż 43,2 tys. osób. To niebywały wzrost. W ciągu roku przybyło 10 tys. zwiedzających. Liczby mówią więc same za siebie - jest tu ciekawie, bez względu na to, czy akurat jest jakaś impreza, czy to zwykłe niedzielne popołudnie. Na 13 ha zgromadzono ponad 60 zabytkowych obiektów architektury wiejskiej. Głównie to chaty, ale są też całe zagrody ze stodołami, oborami, a na podwórkach pasa się kozy i owce, co jest niebywałą atrakcją dla najmłodszych. Skansen jest nie tylko doskonałym miejscem, by poznać dawne budownictwo, zwyczaje, prace na wsi, ale też świetnie miejsce spacerowe. Ścieżka wije się malowniczo między zagrodami, łąkami, rzeczką i jeziorkiem. Już można się zapisywać na marcowe warsztaty robienia pisanek i palm wielkanocnych, a 25 marca odbędą się tu tradycyjne już Kaziuki. Tego nie można przegapić.
Muzeum czynne jest od wtorku do niedzieli. W sezonie jesienno - zimowym (październik - kwiecień) w godz. 10 - 15, w letnim (maj-wrzesień) w godz. 10 - 17. W robocze poniedziałki wstęp na teren skansenu bezpłatny. Możliwy tylko spacer, bez zwiedzania obiektów.
Już sam budynek Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza w Świdnicy jest wart obejrzenia. To renesansowy pałac z XVII w., który kiedyś był siedzibą znakomitego rodu Kietliczów. Rezydencję zaprojektował włoski architekt Alberta Antonio z Urbino. W odrestaurowanych wnętrzach zachowało się wiele oryginalnych elementów architektonicznych. Pałac otacza wspaniały park, a w jego wnętrzu znajdują się najstarsze eksponaty w regionie sięgające epoki kamienia. Placówka prowadzi cały czas prace wykopaliskowe, więc eksponatów cały czas przybywa. Można tu poznać m. in. historię Wiciny, grodu metalurgów sprzed 2,5 tys. lat, elementy obronne granicy zachodniej państwa polskiego za czasów panowania Piastów czy sposoby polowania i uprawy roli w epoce kamienia. Prawda, że ciekawe?
Muzeum czynne od wtorku do piątku w godz. 9-15, w soboty i niedziele w godz. 10-16.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze