Trasa liczy 20-30 km. Z4. Spod hali CRS skierować rower do Chynowa, potem w lewo drogą przez środek dzielnicy do Krępy. Na końcu drogi zaczyna się nowa ścieżka rowerowa. Kończy się przy lesie, dalej drogą do Krępy i prosto nad Odrę (jakieś 4-5 km). Asfaltowa droga jest pustawa, ale uważać mimo wszystko trzeba. Wjeżdżamy do Oderwaldu (Lasu Odrzańskiego), o czym przypomina pamiątkowy kamień. Niemcy zrobili tu teren rekreacyjny z przystanią, knajpą, łódkami. W latach 30 to były ulubione miejsca nazistów na marsze z pochodniami. Po wojnie rekreacyjne budowle zniszczono.
Artur Łukasiewicz/AG
Miejsce jest bajeczne ? starorzecze Odry, prawie 700 ha. lasu, w dużej części dębowego, sporo miejsc trudno dostępnych. Uczta dla oczu. Najcenniejsze miejsce przyrodnicze Zielonej Góry z obszarem Natura 2000.
Warto pokręcić się w kółko w Oderwaldzie a potem spokojnym tempem przy wale przeciwpowodziwym do mostu w Cigacicach. Przechodzimy prawie stuletni most w Cigacicach. W lewo i jesteśmy w porcie. Odnowiony, zawsze cumuje trochę barek. Można załapać się na rejs galarem.
Artur Łukasiewicz/AG
A jak już tam już jesteśmy, to trochę historii. Port w Cigacicach, w dzisiejszym kształcie powstał w końcu XIX wieku. Wtedy doprowadzono tu kolej, zamontowano dźwigi rzeczne.
W pobliżu powstała elektrownia wodna. potem wielki młyn.. Z transportu rzecznego żyło tu na początku XX w. pomad 60 właścicieli barek. Powrót ta samą drogą ? 2 godz., 18-20 km.
Trasa długa, licząca ok. 50 km, wymagająca, ale wyjątkowa, bo to oficjalny Szlak Odry, który ciągnie się od Opola aż do Szczecina. Bierzemy azymut na Milsko, to najbardziej znana przeprawa promowa w okolicach Zielonej Góry, będąca skrótem do popularnej Sławy, obleganej w lecie przez turystów i wielbicieli żeglarstwa. To, wedle zapowiedzi marszałka, ostatnie lata promu w Milsku. Do 2020 r. ma powstać nieopodal most na Odrze.
Fot. Piotr Reda
Z Zielonej Góry do Milska jedziemy przez Stary Kisielin, Przytok, Łaz i Zabór. Odcinek przyjemny, bo głównie z górki, z fantastycznym zjazdem pod Przytokiem. W Zaborze warto czerwonym szlakiem skręcić do dębu Napoleona na przepięknej skarpie pradoliny Odry. Uważany za najgrubszy dąb szypułkowy w Polsce padł ofiarą podpalaczy w 2010 r. Miał 600 lat, w?pasie? blisko 11 metrów, wysokość oceniano na 22 metry. Drzewo wpisano na listę pomników przyrody jeszcze przed wojną. W 1920 roku ówczesna księżna Hermina von Schonaich-Carolath (po śmierci męża została żoną cesarza Wilhelma II) nazwała drzewo imieniem niemieckiego profesora botaniki Teodora Schubego, odkrywcy gigantycznego dębu. W Polsce drzewo okrzyknięto Dębem Napoleona. Według legend miał pod jego konarami odpoczywać słynny cesarz Francuzów, który w 1812 r. z armia ciągnął na Moskwę.
Przeprawiamy się przez Odrę. Za rzeką, wałami zaczyna się nasz odcinek Szlaku Odry. Ponad 10 km widoków na dziką przyrodę, rzeką z rozlewiskami, zakolami, oczkami wodnymi. Dobrze trzymać się niebieskich oznaczeń.
fot. Anna Krasko/Agencja Gazeta
Wylądujemy w Sadowej nad Obrzycą, gdzie znajduje się stacja uzdatniania wody dla Zielonej Góry. Wracamy przez Górzykowo ? warto zatrzymać się na winnicy państwa Krojcigów ? i stary most w Cigacicach.
Trasa o długości 35-40 km. Główna atrakcja to przeprawy promowe przez Odrę, na których widok jedni pękają z zachwytu a inni psioczą i pokazują jako dowód odstawania od cywilizacji. Moje zdanie jest jednoznaczne: za nic na świecie bym nie likwidował tych wynalazków.
Wyruszamy świetna ścieżką rowerową przy Trasie Północnej. Skręcamy na Łężycę i przez prosto do wsi Wysokie do promu w Pomorsku. Uważajcie na zjazd. Jest bardzo stromo i poczujecie wiatr we włosach. Powrót planujemy przez prom w Brodach (3 km dalej). Tu lub po drugiej stronie rzeki koniecznie postój i spacer promenadą nadodrzańską. Jest przepięknie. Potem 6 km do Czerwieńska drogą niemal równą jak stół. Do Zielonej Góry można wrócił przez Płoty lub Wysokie i Łężycę. Gdy zdecydujemy się na Łężycę, warto skręcić do oczyszczalni ścieków i potem parę kilometrów wzdłuż kolektora ściekowego. Dobrze zobaczyć kanalizacyjną sztukę inżynierską XX wieku. Tędy dojedziemy do lotniska w Przylepie. Idealne miejsce na spoglądanie w niebo, a na nim szybowce, śmigłowce, motolotnie i spadochroniarze.
Można odwrócić drogę i najpierw wybrać prom w Brodach i wracać przez Pomorsko. Wtedy we wsi Wysokie, skręcić w lewo i lasem, świetną drogą przeciwpożarową dotrzemy do Krępy. Stąd do domu przez Chynów, nową ścieżka rowerową.
Trasa liczy 40-45 km. Jest mało znana, jak sam nasz cel ? rezerwat Bukowa Góra. Czas więc na nowe odkrycie. Rezerwat pod wsią Bobrowniki, to już gmina Otyń, jest najstarszym rezerwatem w dawnym woj. zielonogórskim. To niespełna 11 ha lasów, z przewagą buczyn, grabów i modrzewi. Drzewa porastają strome zbocza. Przecinają je wspaniałe wąwozy, jedne z najpiękniejszych w regionie. Ze szczytu zboczy roztacza się wyjątkowy widok na starorzecze Odry. Tu wpada do niej Śląska Ochla, ta sama, która dziś jest już w granicach Zielonej Góry.
Jak tam dojechać? Najlepiej przez Nowy Kisielin do Droszkowa. Potem przez urocze stare wsie Czarną i Dąbrowę. Stąd w prawo niebieskim szlakiem. Mijamy Białą Górę (całe 99 metrów) i jesteśmy pod Bukową Górą. Powrót duktami do Niedoradza, stąd na Zatonie asfaltem lub niebieskim szlakiem. Ochla i jesteśmy na zielonogórskim Jędrzychowie.
To świetna, a niedoceniana trasa. Ok. 30-35 km. I jedyna spoza rejestru odrzańskiego. Odkryłem ją niedawno. Test wypadł świetnie. Najlepiej dojechać na początek Jędrzychowa, do ronda przy ul. Nowej, czyli początku skrótu do Wrocławskiej. Przed nami prosta szutrowa droga, oznaczona szlakiem, wiedzie aż do ośrodka w Drzonkowie. Po drodze, po lewej, zaskoczy nas kosmiczny widok. Wygląda na to, że to nie Tatrzańska jest najwyższa w mieście, a góra śmieci na miejskim wysypisku. To coś do refleksji pt. co ty człowieku robisz tej ziemi.
W Drzonkowie mijamy ośrodek sportowy i na środku wsi skręcamy na Suchą. I czarnym szlakiem, leśną drogą do dojeżdżamy do Zatonia. Tu program obowiązkowy, czyli ruiny pałacu Talleyrandów. Przylegający do pałacu zaniedbany park ma unikatowe założenia architektoniczne, które stworzył Piotr Lenne, jeden z najwybitniejszych XIX-wiecznych planistów.
Artur Łukasiewicz/AG
Teraz w stronę Kiełpina. warto za Zatoniem skręcić w pole niebieskim szlakiem do rezerwatu Zimna Woda. To tylko 2 km i jesteśmy w sercu dzikiej przyrody. Do Kiełpina nie dojeżdżamy, skręcamy do Ochli. Przy ogrodach działkowych warto skręcić żółtym szlakiem w las. Oficjalnie to droga Repatriantów. Idzie śladem poniemieckiej kolei szprotawskiej. Jedziemy po prostu starym nasypem kolejowym, którym 100 lat temu grunbergczycy jeździli do Szprotawy. Wyjeżdżamy na Jędrzychowie.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze