Wypadki lotnicze i spadochronowe w Lubuskiem [ZDJĘCIA]

Do wypadku doszło w czwartek, 24 listopada, wkrótce po starcie samolotu, sześcioosobowego Pipera D-IFBU. W środku znajdował się pilot, zginął na miejscu. Był to ponad 60-letni Polak, mieszkaniec Przylepu. Prowadził w Niemczech firmę, miał lecieć do niemieckiego Eisenhuttenstadt, położonego przy granicą z Polską.

Fot. Władyslaw Czulak/Agencja Gazeta

Badane są przyczyny wypadku. Straż pożarna wypompowała z wraku samolotu 300 litrów paliwa, żeby nie doszło do wycieku ani wybuchu. Na miejscu oględziny prowadził prokurator, ciało pilota zostało wydobyte po ich zakończeniu. - Będziemy musieli ocenić, czy wypadek nie był spowodowany jakimiś kłopotami zdrowotnymi pilota, np. zasłabnięciem - mówił Zbigniew Fąfera, rzecznik prokuratury w Zielonej Góry.

Fot. Władyslaw Czulak/Agencja Gazeta

Na lotnisko przyjechali członkowie Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, którzy badają przyczyny wypadku. - Samolot został zabezpieczony do badań. Dalsze prace będą prowadzone w ścisłej współpracy z PKBWL - mówił Fąfera.

We wrześniu 2013 r. w Przylepie ranny został spadochroniarz, który wylądował na metalowym ogrodzeniu. Z licznymi obrażeniami ciała trafił do szpitala.

Skoki spadochronowe organizowane były przez Klub Skoków Spadochronowych w Przylepie. Poszkodowany 45-letni mieszkaniec Zielonej Góry był doświadczonym spadochroniarzem. O godz. 13.45 wyskoczył z samolotu i poniżej 100 m na pułapie wykonywał trudne manewry.

Skoczek nie zdążył odpowiednio naprowadzić spadochronu i wylądował na metalowym płocie. Mężczyzna miał złamanie otwarte lewej kości udowej, doznał też licznych obrażeń wewnętrznych.

W październiku 2012 r. na lotnisku Aeroklubu Ziemi Lubuskiej w Przylepie zginął 38-letni mieszkaniec Wielkopolski. Spadł z wysokości tysiąca metrów. Mężczyzna dopiero uczył się skakać. Zbyt późno zdecydował się uruchomić system awaryjny. Czasza spadochronu nie zdążyła się w pełni otworzyć.

Mężczyzna mieszkał w okolicach Poznania. W Przylepie szkolił się od niedawna. To był jego drugi samodzielny skok w życiu.

Mężczyzna skakał z popularnego samolotu "Antek". Wyskoczył z wysokości tysiąca metrów. Otworzył spadochron. Niestety, wtedy okazało się, że ten nie otworzył się prawidłowo. Jedna z lin zaplątała się wokół jego czaszy. Ściśnięty balon w jednej trzeciej nie był wypełniony powietrzem. Skoczek zaczął kręcić się wokół własnej osi.

- Wtedy zdecydował się odciąć główny spadochron i otworzyć awaryjny. Niestety, zrobił to zbyt późno. Był zbyt blisko ziemi. Awaryjny system nie zadziałał, czasza nie zdążyła się w pełni otworzyć. Zabrakło 100 metrów... - tłumaczył Artur Haładyn, dyrektor AZL, który dzierżawił bazę szkoleniowcom.

Skoczek spadał z prędkością 10 metrów na sekundę. Lot miał trwać ok. minuty. Trwał kilkanaście sekund. - Paradoksalnie, gdyby skoczek nie odpiął głównej czaszy, zdecydował się na lot z przeszkodami, prawdopodobnie przeżyłby. Choć mogłoby się to skończyć złamaniami. Przeżyłby także, gdyby od razu wypiął trefny spadochron i zdecydował się na awaryjny - tłumaczył dyrektor.

2 listopada 2010 r. na polu pod Gubinem rozbiła się awionetka, która leciała z Baden-Baden do Cottbus. Maszyna po zderzeniu z ziemią stanęła w ogniu i po wybuchu rozpadła się na tysiące kawałków. W wypadku zginęło niemieckie małżeństwo.

Fot. Agnieszka Wocal / Agencja Gazeta

Do tragedii doszło ok. godz. 11.30. Niemiecki samolot rozbił się tuż przy krajowej drodze nr 32, jakieś 5 km od Gubina, tyleż samo od granicy. Awionetka rozpadła się na tysiące kawałków, jej szczątki spadły na ziemię w pasie 200 metrów. Maszyna stanęła w płomieniach tuż po zetknięciu z ziemią. Jej kadłub zatrzymał się na dwóch niewielkich sosnach, pięć metrów od drogi, pozostawiając za sobą wypalony pas traw i krzewów. Reszta elementów przeleciała przez jezdnię i spadła po jej drugiej stronie. Na szczęście żadna z części maszyny nie uderzyła w jadące drogą do granicy auta.

Fot. Agnieszka Wocal / Agencja Gazeta

Awionetką typu Piper Pa-46 podróżowało dwoje Niemców. Małżeństwo wyleciało rano z lotniska w Baden-Baden. Mieli lądować w przygranicznym lądowisku w Cottbus Drewitz. Wieża lotniska prawdopodobnie nakazała przed lądowaniem kołowanie. Panowała dość duża mgła. Niemcy jednak za bardzo oddalili się od pasa. Nadal jednak byli w stałym kontakcie z wieżą. Niestety po kilku minutach powiadomili kontrolerów o problemach z maszyną. Chwilę potem kontakt z nimi się urwał, bo prawdopodobnie wyszli poza pole radaru. Po kilku minutach maszyna zderzyła się z ziemią. Niewykluczone, że próbowali wylądować awaryjnie na polu. Manewr jednak się nie udał. Małżeństwo zginęło na miejscu. Ciała Niemców wypadły z maszyny i spaliły się.

Fot. Agnieszka Wocal / Agencja Gazeta

Nagle, gdy byliśmy na 20 metrach wysokości, przestał pracować jeden z silników - opowiadał 12 lipca 2010 r. pilot cessny, dla którego lot skończył się awaryjnym lądowaniem pod lasem. Dzięki jego doświadczeniu nikomu nic się nie stało. Dwuosobowa załoga wyszła bez najmniejszego zadrapania, choć cessna wywróciła się do góry brzuchem.

Fot. Sebastian Rzepiel / Agencja Gazeta

Lotnisko w Przylepie. Niewielka awionetka cessna, maszyna Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, co rusz zrywa się do lotu. Instruktor uczy młodego adepta, jak startować i lądować. Po kolejnym starcie maszyna wzbija się w górę. Po chwili pilot czuje, że będą duże problemy. - Gdy byliśmy na 20 metrach wysokości, przestał pracować jeden z silników. Człowiek nie czuje wtedy strachu, tylko myśli, jak przeżyć. Jak bezpiecznie wylądować - opowiadał Leonard Kosiński, 60-letni wówczas pilot instruktor, który szkolił sporo młodszego kolegę. Udało mu się wylądować. Pilot próbował powrócić na pas lotniska, ale maszyna błyskawicznie traciła moc. Instruktor ratował się skrawkiem pola pomiędzy płytą lotniska a lasem. Udało mu się nie zahaczyć o drzewa. Maszynę w końcówce lądowania podniósł opór powietrza, cessna przewróciła się do góry "brzuchem".

Fot. Sebastian Rzepiel / Agencja Gazeta

- Czy można było zrobić więcej? Pewnie istnieje pilot, któremu udałoby się wylądować na kołach. Ja latam całe życie i mam do siebie trochę żalu - opowiadał Kosiński. W wypadku nikomu nic się nie stało. Pilot i jego uczeń wyszli z awionetki bez najmniejszego szwanku.

W marcu 2010 r., podczas obchodów 66. rocznicy Wielkiej Ucieczki z byłego Stalagu w Żaganiu, źle wylądował jeden ze spadochroniarzy. 37-letni skoczek trafił oddział intensywnej terapii w zielonogórskim szpitalu.

Wypadek wydarzył się na terenie Muzeum Martyrologii Alianckich Jeńców. Pokaz rozpoczynały samoloty Aeroklubu ZiemiLubuskiej. Z nich wyskoczyli skoczkowie ze spadochronami. Jeden z nich popełnił błąd w drugiej fazie lotu, i choć miał już rozłożony spadochron, mocno uderzył o ziemię. Jak opowiadają widzowie, upadek wyglądał bardzo groźnie.

37-letni skoczek został przewieziony śmigłowcem do zielonogórskiego szpitala. Miał złamane podudzie lewej nogi i wstrząs mózgu. Przebywał na oddziale intensywnej terapii. - Mężczyzna jest doświadczonym skoczkiem. Mimo to nie uchronił się przed popełnieniem błędu. Z wstępnych ustaleń wynika, że sam jest winny wypadku - tłumaczyła Sylwia Woroniec, rzecznik komendanta żagańskiej policji.

Katastrofa nie zdarzyła się w województwie lubuskim, ale szerokim echem odbiła się w Zielonej Górze i w całym lotniczym świecie. We wrześniu 2007 r., podczas pokazów lotniczych Air Show w Radomiu, zginęło dwóch pilotów zielonogórskiej grupy Żelazny: 62-letni pułkownik Lech Marchelewski i 24-letni Piotr Banachowicz.

Jacek Waszczuk

Sześciu pilotów grupy akrobatycznej Żelazny uczestniczyło w pokazach lotniczych Air Show w Radomiu. O godz. 15.46 prowadząca układ jedynka miała przelecieć obok lewoskrzydłowej dwójki. Za sterami pierwszego samolotu siedział 62-letni podpułkownik rezerwy Lech Marchelewski, instruktor szybowcowy i samolotowy, który w powietrzu spędził ponad 4900 godzin. Był twórcą grupy Żelazny, a do czerwca także dyrektorem Aeroklubu Ziemi Lubuskiej w podzielonogórskim Przylepie. Drugim samolotem leciał 24-letni Piotr Banachowicz, reprezentant AZL na Mistrzostwach Polski w akrobacji samolotowej. Spędził 500 godzin w powietrzu.

Zdj. Grupa

Ćwiczyli ten układ wielokrotnie. Ale w sobotę, zamiast przelecieć obok siebie, maszyny Marchelewskiego i Banachowicza zderzyły się i spadły na ziemię. - Filmowałem pokaz z dołu. W tle leciała głośna muzyka, dlatego nikt nie usłyszał uderzenia. Dopiero po chwili spiker krzyknął: Matko Boska, Matko Boska, co się stało! Nie mogę tego przeżyć!

Widziałem spadający bezwładnie wrak. Potem muzyka zamilkła. Nikt nie wiedział, co się stało. Nie było paniki, raczej szok, niedowierzanie - opowiadał Artur Suchocki, członek Aeroklubu Gorzowskiego, który był w Radomiu.

Zdj. Grupa

Po zderzeniu jedna z maszyn w rozpadła się w powietrzu. Wraki spadły na obrzeża lotniska. Po kilkunastu minutach znaleziono ciała obu pilotów.

Wiadomość o tragedii w Radomiu błyskawicznie dotarła do Zielonej Góry. - Leszek planował, że występ w Radomiu będzie jego ostatnim lotem w karierze. I niestety, choć nikt tego się nie spodziewał, to był ostatni lot - mówił poseł Czesław Fiedorowicz, od 20 lat przyjaciel Lecha Marchelewskiego. - Spotkaliśmy się po raz ostatni 23 czerwca, na uroczystościach 50-lecia aeroklubu w Przylepie. Leszek żegnał się tego dnia ze stanowiskiem dyrektora, przechodził na emeryturę. Powiedział: Kończę te wygłupy. Czas się ustatkować, zacząć życie na ziemi. Chciał poświęcić się rodzinie. Zapraszał mnie do Radomia. Teraz żałuję, że nie pojechałem - mówił Fiedorowicz.

Jacek Waszczuk

Kwiecień 2006 r., Przylep. Dwusilnikowy samolot przeleciał tuż nad głowami pracowników firmy spedycyjnej i wbił się w jeden z kontenerów. Jeden pilot zginął na miejscu, drugi w ciężkim stanie został przewieziony do szpitala

Na czteroosobowym pokładzie samolotu L-200 Morava zasiada dwóch doświadczonych pilotów. Roman Pelczarski, samolotowy instruktor I klasy (najwyższy stopień wtajemniczenia), szkoli młodego, ale doświadczonego pilota turystycznego - mieszkańca Lubina. Chłopak chce zdobyć wkrótce licencję pilota zawodowego. Około godz. 12.05 samolot kolejny raz przelatuje tuż nad wieżowcem (kiedyś biurowiec zakładów mięsnych) i placem firmy spedycyjnej Rosner - oddalonymi od płyty lotniska zaledwie wąskim pasem lasu i działkami. Nagle traci wysokość, prędkość. Wpada w tzw. korkociąg i wbija się dziobem w kontenery firmy, zaledwie kilkaset metrów od pracowni firmy i salonu Mercedesa. Pracuje w nich kilkadziesiąt osób.

Morava po zderzeniu z ziemią nie stanęła w ogniu. Prawdopodobnie dlatego, że piloci, przeczuwając katastrofę, odcięli dopływ paliwa do silnika. Na miejscu wypadku prawie natychmiast pojawiły się cztery zastępy straży pożarnej, policja i pogotowie. Plac, na którym rozbił się samolot, polali grubą warstwą piany, by zabezpieczyć wylewające się z baku paliwo. Z kadłuba samolotu zaczęli wydobywać pilotów.

- Starszy z pilotów niestety już nie żył. Prawdopodobnie zginął na miejscu. Młodszy siedział po lewej stronie samolotu, czyli tej, która nie otarła się o kontener. To uratowało mu życie - opowiadał Ryszard Gura, rzecznik zielonogórskich strażaków, którzy przez blisko godzinę rozcinali blachę kadłuba samolotu, by dotrzeć do żywego pilota. - To była trudna akcja, uczestniczyli w niej wszyscy nasi strażacy.

Awaria silnika było przyczyną katastrofy Antka, który we wrześniu 2005 r. spadł w lesie obok osiedla Czarkowo. Specjaliści, uważają, że załoga przeżyła go tylko dzięki doświadczeniu pilota

Wypadek wydarzył się o godz. 15. Z lotniska w Przylepie wystartował dwupłatowy samolot AN-2, popularny Antek z trzyosobową załogą. Maszynę prowadziło dwóch pilotów, Leszek Drygasiewicz i Jędrzej Wiler oraz obserwator Maciej Zatoński. Sprawdzali zagrożenie pożarowe w lasach. Zabrali ze sobą 500 litrów wody, w baku samolotu było jeszcze 800 litrów paliwa. Samolot miał odbyć blisko 2,5-godzinny kurs, ale już po minucie silnik nagle zgasł. Antek ściął kilka wierzchołków sosen, potem -przedzierając się i łamiąc drzewa - runął na ziemię, 2 km od pasa startowego, zaledwie 300 metrów od pierwszych domków jednorodzinnych w podzielonogórskim Czarkowie. Silnik samolotu stanął w ogniu. Załoga z wypadku wyszła bez szwanku, jedyne obrażenia, jakich doznali to otarcia i przecięcia rąk.

- To cud! To, że nikomu nic się nie stało. To zasługa pilota. Takie lądowanie to prawdziwy majstersztyk - opowiadał Andrzej Pussak z Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, badającej przyczyny katastrofy. - Zawinił silnik - dodawał.

W czerwcu 2004 r. w pobliżu Sulechowa rozbiła się prywatna awionetka ze Szczecina. Jedna osoba zginęła, druga walczyła o życie w zielonogórskim szpitalu Do katastrofy doszło na łące pod Pomorskiem tuż nad Odrą. Dwie godziny wcześniej maszyna (jednosilnikowy samolot typu PZL 110 Koliber) wyleciała ze Szczecina, zmierzała do Wrocławia. Pogoda była fatalna. Wędkarz, który jako pierwszy zjawił się na miejscu katastrofy, opowiadał, że samolot przez pięć minut krążył nad łąką, próbując wypatrzeć bezpieczne miejsce do lądowania. Pilotowi udało się przelecieć nad pobliskimi drzewami. Z prędkością 130 km zahaczył jednak skrzydłem o ziemię.

Przyczynę katastrofy ustalała Główna Komisja Wypadków Lotniczych, której przedstawiciele przyjechali na miejsce katastrofy z Warszawy. Leonard Kossiński, szef wyszkolenia Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, przypuszczał po wypadku, że zawiniła maszyna. - Ułożenie wraku samolotu wskazuje, że próbowali lądować, a przy takiej mgle robi się to tylko z przymusu - twierdził Kossiński.

71-letni pasażer Stefan R., który zginął w wypadku, był znanym szczecińskim przedsiębiorcą, budował jachty. Wcześniej był też dyrektorem ds. inwestycji Stoczni Szczecińskiej. 57-letni pilot i właściciel awionetki to znany w Szczecinie dealer samochodowy, były członek miejscowego Aeroklubu. Pilot nie był nowicjuszem. W samolocie znaleziono papiery, z których wynika, że miał wylatane 250 godzin. - To już spore doświadczenie, mógł latać nawet pięć lat - mówił Kossiński.

Sebastian Chrząszcz i Marek Dubkiewicz zginęli w czerwcu 2003 r. niedaleko osiedla Czarkowo.

Osiedle Czarkowo. Około godz. 18.20 dwusilnikowy samolot przelatuje tuż nad budynkami mieszkalnymi i po nieudanej próbie wylądowania ryje dziobem w ziemię. Piloci byli fachowcami, członkami grupy Żelazny. Prawdopodobnie zdawali sobie sprawę z niebezpieczeństwa i starali się odlecieć jak najdalej od ludzi - oceniał Dariusz Kucharski, rzecznik prasowy Komendy Powiatowej Straży Pożarnej. Na miejscu wypadku prawie natychmiast pojawiły się cztery zastępy straży pożarnej i karetki pogotowia. Niestety jeden pilot zginął na miejscu, a drugi - mimo prób reanimacji - zmarł po kilkunastu minutach.