Kubicki odchodzi. Kto po nim będzie prezydentem Zielonej Góry?

Młoda siła PSL w Zielonej Górze. Tylko czy w przypadku ludowców w ogóle można mówić o jakiejkolwiek sile? W sejmiku jeszcze się trzymają, ale w zielonogórskim ratuszu nie mają obecnie nikogo. I nie robią nic, żeby to zmienić - nie organizują konferencji, nie występują publicznie, nie krytykują. Jako opozycja nie istnieją.

Najjaśniejszą postacią miejskiego PSL bez wątpienia jest Czesław Fiedorowicz. Ale czy ten zechce wystartować? Jeśli nie, możliwe, że ludowcy postawią na Dąbrowskiego. W takim wypadku nie powinni liczyć na wynik lepszy niż zrobił ostatnia Rafał Nieżurbida, czyli maksymalnie kilka procent. Może i Dąbrowski jest młody i energiczny, ale dla przeciętnego mieszkańca to polityk anonimowy.

Wyrazisty, zdecydowany, ma własne zdanie. Dobrze wygląda, do tego na co dzień pracuje jako lekarz, a ci cieszą się zaufaniem Polaków. W świadomości zielonogórzan zapisał się jako aktywista na rzecz inicjatyw rowerowych. Organizował w mieście Masę Krytyczną, punktował błędy budowanych ścieżek rowerowych, forsował powstanie Zielonej Strzały.

Prezydenta Kubickiego oskarżał o bylejakość.
Później wszedł do rady miasta z komitetu Kubickiego i... z krytyka stał się naczelnym adwokatem, broniąc prezydenta we wszystkich możliwych sprawach. Najczęściej nie przebierał przy tym w słowach, czym zasłużył na miano bulteriera. Lekceważy protesty mieszkańców (uważa, że organizuje je w kółko mała grupa tych samych ludzi), obraża ("dinozaury" o radnych PiS), nie panuje nad emocjami i zachowuje się arogancko ("Oprotestujecie wszystko, co zakończy się sukcesem prezydenta. A my i tak zbudujemy lodowisko, wieżę widokową i igelit").

Górski jest więc charakterny. A takich albo się kocha, albo nienawidzi. To - przynajmniej na razie - odbiera mu realne szanse na prezydenturę. Poza tym, czy najważniejszym człowiekiem w mieście może zostać ktoś, kto ani razu nie stanął po stronie mieszkańców w nierównej walce z władzą? Górskiemu się to nie zdarzyło, a protestów w ciągu ostatnich dwóch lat było od groma (pytanie: czy wszystkie bezpodstawne?).

Do ratusza Górski wniósł jednak powiew świeżości i w wyścigu o fotel prezydenta te kilka, kilkanaście procent spokojnie mógłby zrobić. Mało kto wie, że w młodości był zdeklarowanym korwinistą.

Tak naprawdę jedyny zielonogórski polityk PSL, którego start na prezydenta nie zakończyłby się blamażem i sromotną porażką, jak to wcześniej spotykało Jolantę Fedak i Rafała Nieżurbidę. Wśród zielonogórskich ludowców, Fiedorowicz wygląda jak srebra rodowe, na tyle jest cenny dla partii. Przez całe lata ludowcy nie byli w stanie wprowadzić nawet jednego radnego do ratusza i sejmiku. Udało się to dopiero, gdy sięgnęli po Fiedorowicza. Akurat był pod rękę, po kłótni rzucił legitymacją PO.

Fiedorowicz był posłem UW i PO, burmistrzem Gubina, jest szefem sejmiku i euroregionu Sprewa-Nysa-Bóbr. Jest znany i rozpoznawalny, w polityce siedzi od 25 lat. W Zielonej Górze ludowcy nie mają polityka tej klasy. Fiedorowicz pociągnąłby ich w górę. Możliwe, że radni PSL weszliby w końcu do ratusza. Tyle że nie działa to w drugą stronę. W wyborach prezydenckich, na szyldzie z zieloną koniczynką, można tylko stracić, a niczego zyskać. Stąd dajemy 15 proc. szans.

Wcześniej w SLD i Ruchu Palikota, w ostatnich wyborach do rady miasta wszedł z komitetu Janusza Kubickiego. Często pokazuje się w otoczeniu prezydenta, lojalny, nie kwestionuje jego planów i inwestycji. Bez przesady można stwierdzić, że wyrasta na prawą (albo przynajmniej lewą) rękę Kubickiego. Pewnie mógłby zgarnąć część jego elektoratu. Nazywany "księciem deweloperów", ma dobry kontakt z biznesmenami, a więc i potencjalne silne zaplecze. Do tego Gryko jest medialny, lubi być na pierwszym planie. Sympatię zielonogórzan zaskarbił sobie dyrygowaniem miejskim sztabem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

Na początku kadencji "bulterier" Kubickiego, ale - mądrze dla siebie - z tej roli zrezygnował. Trudne tematy podejmuje rzadko, jest za to obecny wszędzie tam, gdzie dzieje się coś pozytywnego - do spółki z pozostałymi radnymi planuje parkingi czy budowę wyciągu narciarskiego. Kreuje się na lidera.

Gryce ciężko byłoby jednak rywalizować choćby z wiceprezydent Wioletą Haręźlak, która pewnie zgarnęłaby większość głosów Kubickiego. Do tego jako żołnierz prezydenta jest raczej nielubiany przez zaangażowanych w życie miasta społeczników i szeroko pojętą opozycję. Łatwiej byłoby mu dotrzeć do młodego wyborcy. A do bardziej dojrzałego? Temu może przeszkadzać nieco ekstrawagancki wygląd Gryki (Ramzes z "E=mc2" Lubaszenki?) i pozowanie do zdjęć z jointem.

Chyba zbyt mało wyrazisty, asekurancki, do tego słaby w występach publicznych. Z drugiej strony, jego zaletami są opanowanie i gotowość do dialogu. Otwarty na argumenty, potrafi się zaangażować w sprawy, które przyciągną jego uwagę. Młody, nieźle się prezentuje. W mieście rozpoczął pożyteczną modę na konsultacje z mieszkańcami - i to nie oni przyszli do urzędu, tylko Pabierowski poszedł do nich.

Walczy o miejsca parkingowe, rewitalizację domu winiarza przy Palmiarni, ograniczenie smogu, interesują się komunikacją. W chwili obecnej jednak (zakładając, że wystartuje) trochę kandydat dla nikogo. Podobnie jak niemal cały klub radnych PO, popiera politykę prezydenta Kubickiego, z drugiej strony, próbuje dobrze wypaść w oczach frakcji przeciwników prezydenta. Dlaczego mieliby go chcieć jedni lub drudzy?

Młody ambitny jastrząb zielonogórskiej Platformy. Ma 31 lat, jest szefem rady nadzorczej dużego szpitala wojewódzkiego. Był już radnym, pechowo nie załapał się na następną kadencję. A że myśli o prezydenturze, pokazuje jego wzmożona aktywność. Nakręca w mieście akcję antysmogową, otwarcie podnosi sprawę brudnego powietrza i punktuje obecną władzę za lenistwo. Nie oszczędza prezydenta Kubickiego, którego nazywa czerwonym drwalem. Widać, że poważnie myśli już o przyszłej kampanii. Liczy, że wygra prawybory w zielonogórskiej PO, bo takie zapowiada senator Waldemar Sługocki.

Marchewka wyróżnia się na tle ospałych polityków PO, choć wydaje się, że młody wiek - łatwo zarzucić mu brak doświadczenia - działa przeciwko niemu. Na korzyść zaś przemawiają wieczne tęsknoty o potrzebnej świeżej krwi w polityce. Tak czy owak, lekceważyć go już się nie da.

Doktor od literatury współczesnej, prezeska stowarzyszenia BABA o ogólnopolskiej marce, feministka, organizatorka Czarnego Protestu. Bywa bohaterką programów w TVN. Choć nie jest bizneswoman, odebrała jedną z najważniejszych nagród polskiego świata biznesu - im. Jana Wejcherta. Nie kryje się z feministycznymi i wolnościowymi poglądami. Broni uchodźców, szydzi z seksizmu, walczy o prawa kobiet. Znana jest z ostrego języka. - Prokuratorzy i policjanci powinni zajmować się ściganiem bandytów, a nie Polek, tak jak przewiduje to prawo antyaborcyjne przygotowane przez Ordo Iuris - mówiła na jednym z protestów.

Można by rzec, że wymarzony kandydat zielonogórskich ruchów miejskich, społeczników, ekologów i lewicowców, którym nie po drodze z SLD. Mogłaby też z powodzeniem startować z Nowoczesnej, która w Zielonej Górze liderów nie zliczyłaby na palcach jednej ręki pracownika tartaku. W każdym razie, kto skusi Kucharską, nie pożałuje.

Aktywny, inteligenty, dobrze wygląda. Do tego merytoryczny i opanowany, ale - kiedy trzeba - potrafi "polecieć" ostrym tekstem. To zjednuje mu długoterminową przychylność popleczników. Co najważniejsze, mocno zaangażowany w sprawy mieszkańców, stara się być wszędzie tam, gdzie wybucha niezadowolenie z działań prezydenta.

Ostatnie, co można o Nesterowiczu powiedzieć, to że jest "polityczną chorągiewką". Nie wstąpił w szeregi Zielonej Razem prezydenta Kubickiego, pozostał wierny SLD, mimo świadomości, że nie roztacza się przed nią świetlana przyszłość. Niedługo po wyborach stracił pracę w Zielonogórskim Ośrodku Kultury (ZOK).

W wyborach mógłby namieszać. Naszym zdaniem jego szansę na fotel prezydenta znacznie by wzrosły, gdyby zdecydował się kandydować z partii Razem lub jako bezpartyjny. Postkomunistyczne SLD jest skazane na wymarcie i należy się spodziewać, że w obecnym klimacie społeczno-politycznym nie pociągnie długo. Do tego partia jest rozbita wewnętrzne. Nie będziemy teraz wnikać, ale Nesterowicz nie jest pupilem wojewódzkich szefów SLD (nazywanych pieszczotliwie "betonem").

W ostatnich wyborach zrobił blisko 20 proc. i jako jedyny był godnym kontrkandydatem dla Kubickiego. Świetnie w mieście znany, jest radnym już czwartą kadencję, od wielu lat uczy w LO nr III ("nauczycielem się jest, a radnym się bywa" - powiada Budziński). Jeden z najaktywniejszych ludzi w ratuszu. Gorące pogotowie interwencyjne dla mieszkańców, budzi ich zaufanie. Znany z licznych i dociekliwych interpelacji. Podczas jednej sesji potrafi zadać kilkadziesiąt pytań prezydentowi i jego urzędnikom. Zaangażował się np. w sprawę zaniżonych dotacji dla przedszkoli niepublicznych, głośno broni też niesłusznie zwolnionej urzędniczki Stanisławy Fórmanowicz.

Jego silną i słabą stroną jednocześnie jest legitymacja partyjna PiS. Bo choć zapewnia mu żelazny elektorat, to jednak Zielona Góra od zawsze lewicuje. Partia Kaczyńskiego nigdy nie była tu silna. Odstraszać wyborców może także niechęć Budzińskiego do uchodźców, z którą nie kryje się na Facebooku. Regularnie "obsmarowuje" też Lecha Wałęsę. Podobnie jak kandydat Platformy, nie może się spodziewać, że zagłosuje na niego więcej niż połowa podzielonego społeczeństwa.

Już coraz głośniej w kręgach PiS mówi się o Zasadzie jako kandydacie na prezydenta miasta. Dziś poseł PiS jest postrzegany jako umiarkowany prawicowiec, któremu daleko do demolki państwa i jego instytucji. Czyli mógłby zdobyć nie tylko glosy twardego elektoratu PiS. Wcześniej był europarlamentarzystą PO. Żaden z miejscowych polityków nie może pochwalić się legitymacją europosła, a co za tym idzie brukselskim obyciem. Zna się jak mało kto na komunikacji.

Zasada ma jednak feler. Jest raczej politykiem z gabinetów i salonów, nie jest zbyt przebojowy, asekurant, w polityce nie ryzykuje. Bardziej biznesmen niż działacz. Jak matematyk liczy co do procenta swoje szanse. Jak mu wyjdzie wynik niepewny, spokojnie zaparzy sobie kawę, na barykady nie pójdzie. Wynik 30 proc. mógłby dać mu drugą turę, w tej każdy wynik byłby możliwy.

Już raz startowała na prezydenta miasta i zderzyła się ze skałą o nazwie Janusz Kubicki. W 2010 roku zdobyła 18 proc. Marna to pociecha, że to był drugi wynik w mieście, bo Kubicki zgarnął 64 proc. Ale teraz skały już nie będzie. Jest takie powiedzenie, że w polityce trzeba parę razy przegrać, by w końcu zwyciężyć. Choć nikt nie mówi, że to proste.

Polak ma 10 letni staż marszałkowski, wcześniej była wice, a od sześciu lat jest marszałkiem. Siłą rzeczy stała się jednym z najbardziej znanych polityków w regionie. Jest twarzą unijnego boomu inwestycyjnego, sukcesu regionu, a nie Polski w ruinie.

Pytanie tylko czy chciałaby zderzyć się jeszcze raz z górą czy postawić na karierę parlamentarną. Ta druga droga jest łatwiejsza. Tylko co siedzi w głowie pani marszałek? Tylko ona wie. W każdym razie szanse na prezydenturę miałaby dużo większe niż w 2010 r.

Jest dla wielu zielonogórzan jak piękny niespełniony sen. Część mieszkańców jest przekonana, że mógłby być najlepszym prezydentem miasta w historii, a wybory wygrywać jak nie przymierzając Wadim Tyszkiewicz w Nowej Soli. Tyle że Urbaniak póki co na prezydencki urząd się nie wybiera. Zadowala się mandatem radnego i stołkiem przewodniczącego rady. Kiedyś żartowano, że nie pozwala mu żona.

Urbaniak, dobrej klasy prawnik, nieźle zarabia w kancelarii, której jest współwłaścicielem, wyżej ceni karierę zawodowa niż polityczną. I korzysta z życia, jeździ po świecie, nurkuje w ciepłych morzach, spędza czas na siłowniach. I nic nie wskazuje, by czas poświęcić poważniejszej polityce. Złośliwi mówią, że jest w nim coś z harcerza, trudno mu porzucić mundurek. A śniących jest coraz mniej. Według nas stać go dziś na 35 proc., choć sami mamy wątpliwości, czy pisanie o tym, nie jest stratą czasu.

Kandydat niemal idealny. Nie za młody, nie za stary, rodowity zielonogórzanin, na każdym kroku zaznacza, że jest przedsiębiorcą, a nie politykiem. Dobrze się prezentuje, zrobił karierę na świecie, ma bogate CV. Pracował dla koncernu BP International, był wiceprezesem i członkiem zarządu grupy PLL LOT, a przed wyborami dyrektorem w firmie wydobywczej Marathon Oil Polska. Obecnie Pudłowski prowadzi własną firmę EnergoGas. Swego czasu ukończył szkolenie biznesowe w amerykańskiej Harvard Business School.

Sprawdził się jako "jedynka" w ostatnich wyborach do Sejmu - zdobył dla Nowoczesnej jedyny mandat w województwie. Pudłowski to człowiek, z którym lubią rozmawiać politycy wszystkich opcji. Zawsze merytoryczny, nigdy ślepo wierny partyjnej dyscyplinie. Do tego skromny, dobrze wychowany, wykształcony, idealista. Inni uważają, że na politykę jest zbyt grzeczny, do tego niezbyt wyraźny światopoglądowo - skupia się na tym, na czym się zna, czyli gospodarce i ekonomii.

Gdyby wystartował, mógłby sporo namieszać. Przeszkody widzimy dwie. Pierwszy: Pudłowski jest za mało obecny w życiu miasta, pewnie wiele osób w ogóle go nie kojarzy. Drugi: jest politykiem Nowoczesnej, która trafia raczej do ludzi o poglądach, powiedzmy, proeuropejskich. Dla narodowców i "konserwy" Ryszard Petru to bankster. Jeśli nienawidzę Petru, nie zagłosuje na gościa z jego partii.

Od ponad 10 lat wiceprezydent Zielonej Góry odpowiedzialna za oświatę. Z początku po kątach wyśmiewana, że patrzy na świat oczami nauczycielki maluchów z podstawówki na Chynowie. I w ogóle to najlepiej w życiu wychodzi jej opowiadanie o Misiu Uszatku. Dziś to przeszłość. Haręźlak powoli wyrosła na bardzo dobrego zarządcę oświaty, bronią jej wyniki zielonogórskich szkół. Kompetentna, dobrze wypada w publicznych wystąpieniach - po dawnej nauczycielce Wiolecie - nie ma śladu. Ma wyczucie, kiedy może zabrać głos, a kiedy nie.

Ma, co rzadkie w mieście, naturalny talent polityczny. Potrafi zjednać sobie rodziców i nauczycieli. Sprzyja jej Kościół.  Mieszkańcy Chynowa ją uwielbiają. Haręźlak zdobywa tu rekordowe poparcie w wyborach do rady miasta. U nas ma 65 proc. pod warunkiem, że błogosławieństwa udzieli jej Janusz Kubicki. Wbrew pozorom to wcale nie jest takie pewne, bo prezydent nie przepada za silnymi i w miarę niezależnymi osobowościami.