Co sobie student zmaluje, czyli stan zielonogórskich akademików [ZDJĘCIA]

Zielonogórscy studenci mają do dyspozycji sześć akademików - cztery na kampusie A przy ul. Podgórnej oraz dwa na kampusie B przy al. Wojska Polskiego. Każdy z nich jest inny, każdy ma swoje wady i zalety. Opłata za miejsce w domu studenckim waha się między 210 zł a 390 zł miesięcznie i jest zależna od tego, jak wiele osób dzieli jeden pokój. Budynki nie są najnowsze. Wygląd części z nich pozostawia wiele do życzenia. -Do końca listopada ustalamy plany remontowe.

Na pierwszym posiedzeniu senatu w 2018 r. przyjmiemy prowizorium planu remontowego i inwestycyjnego - mówi Katarzyna Łasińska, kanclerz Uniwersytetu Zielonogórskiego. Jakie remonty rzeczywiście są potrzebne od zaraz? Postanowiliśmy na własne oczy sprawdzić, w jakich warunkach mieszkają studenci. Zapytaliśmy ich o opinie i wrażenia.

Powstał przy al. Wojska Polskiego w 1977 r. Siedem lat temu przeszedł gruntowny remont i dziś jest najnowocześniejszym ze wszystkich akademików. - Z dziesięciopiętrowego wieżowca zdjęto dwie górne kondygnacje. Akademik został generalnie wyremontowany, łącznie ze wzmocnieniem ścian - opowiada Ewa Sapeńko, rzeczniczka Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Klaudia Woźniak

Warunki we Wcześniaku robią wrażenie. W holu są skórzane fotele ze stolikami, gdzie studenci mogą spędzać wolny czas. Korytarze są pomalowane na jasne kolory. Na wyższe piętra można się dostać przy pomocy trzech nowoczesnych wind. W piwnicy znajduje się duża pralnia, wyposażona w pralki oraz suszarki. Tuż obok jest pomieszczenie, w którym studenci mogą przechowywać  rowery i wózki.

Fot. Klaudia Woźniak

Fot. Klaudia Woźniak

Obecnie ten dom studencki zajmują 282 osoby. Jest to najliczniej zamieszkiwany akademik w mieście. Studenci mieszkają w specjalnych segmentach (jeden segment tworzą dwa pokoje z łazienką i aneksem kuchennym). Dlaczego wybrali Wcześniaka? - To najlepszy wybór, przynajmniej dla mnie. Czuję się tak, jakbym wynajmowała mieszkanie. Mam tutaj swój kąt i święty spokój. Nie spodziewałam się, że życie w domu studenckim może tak wyglądać - podkreśla Daria Wolanin, studentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej.

Fot. Klaudia Woźniak

W akademiku jest czysto, wręcz pachnie nowością. Z ogrzewaniem nie ma problemów, w pokojach jest ciepło. Na przekór panującym stereotypom, panują tu cisza i spokój. Imprezy są rzadkością, a jeśli już się zdarzają, to nie mają wiele wspólnego z legendarnymi, studenckimi szaleństwami.

Fot. Klaudia Woźniak

To sąsiad Wcześniaka, właśnie w nim działa kultowy kabaretowy klub Gęba. Akademik istnieje od 1971 r. W Vicewersalu każdy pokój jest wyposażony w meble; łóżka, szafy i biurka. Są też zlew i lodówka. Ich stan pozostawia wiele do życzenia. Z mebli odpryskuje farba, łóżka przypominają polowe, tapety są poplamione. Podłogi są wyłożone starym linoleum, które  zdaje się pamiętać czasy PRL-u.

Fot. Klaudia Woźniak

Plusy? Nie świszczy wiatr, jest ciepło. Okna wymieniono na plastikowe. Na korytarzu każdego piętra jest łazienka z zamykanymi prysznicami oraz pomieszczenie z kuchenkami. Dodatkowo w akademiku jest pralnia z suszarkami.

Fot. Klaudia Woźniak

W tym roku akademickim studenci nie mogli wprowadzać się tu w październiku. Kwaterowanie rozpoczęło się dopiero w listopadzie. Powód? - Borykaliśmy się z awarią sieci kanalizacyjnej. Okazało się, że jest poważniejsza, niż sądziliśmy - mówi Mariusz Nowicki, administrator domów studenckich Wcześniak i Vicewersal.

Fot. Klaudia Woźniak

Z tego powodu studenci, którzy złożyli wnioski o przyjęcie do Vicewersalu, musieli tymczasowo zamieszkać w Ziemowicie i Piaście. Część już wróciła na al. Wojska Polskiego. Gdzie bardziej im się podobało? - Mieszkam w Vicewersalu już drugi rok i nie wyobrażam sobie przenosin w inne miejsce. Jest spokojniej w porównaniu do innych domów studenckich. Podczas remontu Vicewersala mieszkałam w Ziemowicie. Tam było trochę gorzej; więcej ludzi, klubów i imprez. Tu jest bardziej kameralnie, a to mi odpowiada - opowiada Martyna, studentka psychologii.

Fot. Klaudia Woźniak

Mieści się na kampusie A. Mieszka w nim 187 studentów. Wśród braci studenckiej utarła się opinia, że to jeden z lepszych akademików w tym rejonie. Wybudowano go w 1966 r. To też najstarszy akademik w Zielonej Górze.

Fot. Klaudia Woźniak

Pokoje są wyposażone standardowo; podstawowe meble, zlew i lodówka. Są stare i zużyte, niektóre nawet się rozpadają. Straszą odrapane ściany. Podłogi wyłożone są starym linoleum. Tu, podobnie jak w Vicewersalu, łazienki znajdują się na korytarzach. Jest jednak różnica - te w Rzepisze nie zamykają się na klucz. Student może się przesłonić jedynie materiałową kotarą. W dodatku prysznice są koedukacyjne. Studenci nie mają jednak nic przeciwko temu.

Fot. Klaudia Woźniak

Jak im się żyje w Rzepisze? - Mieszkam tutaj czwarty rok, w tym samym pokoju, z tą samą współlokatorką. Warunki mieszkalne są wystarczające. Jeśli ktoś potrzebuje luksusów, to nie nadaje się do akademika. Czy jest czysto? Wszystko zależy od ludzi, którzy mieszkają w tym miejscu. Jeśli oni się wzajemnie szanują, sprzątają po sobie - mówi Daria Kliks, studentka edukacji muzycznej.

Ten akademik jest z Rzepichą połączony łącznikiem. Budynek wzniesiono w 1970 r. Ze wszystkich przedstawianych dotąd akademików, w tym panują najgorsze warunki. Piast wymaga gruntownego remontu. Pokoje są wyposażone w standardowe meble, z których większość pamięta czasy PRL-u. Studenci nie mają do dyspozycji zlewów. Ściany dawno nie były malowane, odpada z nich farba. Na korytarzach leżą niedopałki papierosów. W tym budynku prysznice również są koedukacyjne i nie mają zamknięć.

Fot. Klaudia Woźniak

Uniwersytet nie przeczy, że akademikowi (PIAST) przydałaby się odmiana. - Mamy tego świadomość, ale nie mamy pieniędzy i nie wiemy, kiedy będziemy je mieć  - mówi Mieczysław Lipiński, administrator domów studenckich Piast, Rzepicha i SBM.

Fot. Klaudia Woźniak

Mimo kiepskich warunków, w Piaście mieszka 176 osób. I... nie narzekają. - To wybór studentów. W innych akademikach są miejsca, a oni wybierają właśnie ten  - wyjaśnia Mieczysław Lipiński.

Fot. Klaudia Woźniak

Anita Ziółczyk, studentka sztuk wizualnych: - Na początku byłam sceptycznie nastawiona do akademików w ogóle, ale zamieszkałam i podoba mi się. Ba! Myślę nawet, że zostanę tu na dłużej. W pokoju mamy własną kuchenkę, możemy sobie gotować. Tym bardziej mieszka mi się tutaj bardzo dobrze.

- Te kuchenki, które są dostępne dla wszystkich owszem, działają, ale nie najlepiej. Trudno się gotuje, szczególnie na tyle osób. Działają tylko dwa palniki! To jedyny minus, poza tym w Piaście mieszka się fajnie - dodaje Tomek Baczyk, student elektrotechniki.

To najnowszy akademik w Zielonej Górze. Powstał w 2001 r. Znajduje się przy ul. Wyspiańskiego. W odróżnieniu od pozostałych akademików, SBM znajduje się na uboczu, w parku, pośród drzew. Od innych różni się też tym, że nie ma w nim portiera. Tym bardziej przypomina zwykły blok mieszkalny. Sama nazwa, po rozwinięciu skrótu brzmi: Studencki Blok Mieszkalny.

Fot. Klaudia Woźniak

Za sprawą przeszklonej elewacji, z zewnątrz budynek wygląda nowocześnie. Korytarze są jasne, czyste, świeżo pomalowane. W dobrym stanie są także klatki schodowe. Jest czysto i schludnie.

Fot. Klaudia Woźniak

Mieszkania składają się z kilku pokoi, kuchni i łazienek. Zajmuje je po kilku studentów. Na ostatnim piętrze znajdują się lokale dwupoziomowe. Może w nich mieszkać jednocześnie więcej osób, nawet ok. ośmiu. Mieszkania są wyposażone w łóżka, szafy, biurka i garderoby. Meble nie są w złym stanie. Niektóre z nich zaczynają się psuć. - Czasami studenci po prostu nie zgłaszają usterek. Gdyby naprawy były wykonywane na bieżąco, zniszczeń byłoby mniej - mówi jedna ze studentek.

Fot. Klaudia Woźniak

Sandra Marciszewska, studentka medycyny: - W porównaniu do innych akademików, w których mieszkałam, tutaj warunki są rewelacyjne. To mieszkanie jest bardzo rodzinne.

Został wybudowany przy ul. Szafrana w 1975 r. Mieszkają w nim 173 osoby. To w tym akademiku znajduje się klub U Ojca, w którym kilka razy w tygodniu odbywają się głośne imprezy. - Kilka pokoi na pierwszym piętrze znajdują się bezpośrednio nad klubem U Ojca, dlatego te pomieszczenia nie są wynajmowane. Nie da się zbyt długo wytrzymać w takim hałasie - mówi Jacek Owoc, administrator domu studenckiego Ziemowit.

Fot. Klaudia Woźniak

- Część mieszkańców Vicewersala, którzy przebywali u nas tymczasowo z powodu remontu, nie chce już wracać. Zostają więc w Ziemowicie, w pokojach trzyosobowych -opowiada Owoc. W czasie wakacji własnoręcznie gipsował i malował korytarz na jednym z pięter. Niektórzy studenci także postanowili odmalować swoje pokoje. Kierownik akademika postarał się, by otrzymali farby. - Rozkręcili się. Teraz chcą sami malować klatki schodowe i korytarze! Jeśli zrobią to samodzielnie, to potem nie będą niszczyć. Będą się wzajemnie pilnować - prognozuje Jacek Owoc.

Fot. Klaudia Woźniak

Korytarze w Ziemowicie są ponure i rzeczywiście przydałoby się im odświeżenie. Odpadają z nich tynk i farba. Do dyspozycji studentów, na każdym piętrze, są kuchnie oraz koedukacyjne łazienki. Te również nie posiadają zamykanych pryszniców. Meble w pokojach są stare i zdekompletowane, a linoleum niezmiennie przypomina czasy PRL-u. Jednak wszędzie jest czysto i schludnie. 

Fot. Klaudia Woźniak

Monika Podgórska, jedna ze studentek i mieszkanek Ziemowita, interesuje się renowacją mebli i wystrojem wnętrz.

Fot. Klaudia Woźniak

Dlatego urządziła swój pokój wedle własnego uznania. Ściany są świeżo odmalowane, a na nich wiszą obrazki i lampki cotton balls, które dodają pomieszczeniu uroku, domowego charakteru i przytulności. W oknach wiszą modne firany i zasłony. Monika odmalowała także stare meble. - W Ziemowicie jest przestrzeń, w której można spokojnie żyć, nikt nie narzuca żadnych zasad, a wszystko jest poukładane. Wprowadzając się tutaj, oddaliśmy do innych pokoi lepsze meble i wzięliśmy te najgorsze, aby je odnowić - opowiada Monika Podgórska, studentka zarządzania i pedagogiki.