Codziennie jestem w teatrze i pracuję - muszę być na statku jak każdy kapitan. Komu mogłem, to skróciłem czas pracy, posłałem na urlopy. W każdym dziale pracuje po jednej osobie na zmianę i jakoś sobie radzimy.
Mój największy problem związany z zakazem wychodzenia z domu, to trójka moich dzieci w wieku 8, 10 i 13 lat - ich życie wywróciło się do góry nogami, bardzo ciężko znoszą zamknięcie w czterech ścianach. Ostatnio nawet się popłakały. Nie rozumieją, dlaczego nie mogą spotykać się z przyjaciółmi. Udzieliłem im paru wykładów, przytaczając sytuację z Włoch. Nieco pomogło. Wspólnie z żoną staramy się je zaganiać do nauki, pilnować, by wcześnie wstały i wykonały najpierw swoje szkolne obowiązki.
Poza tym wciąż żyję teatrem. W nocy oglądam filmy, szukając takich, których scenariusze moglibyśmy wykorzystać w teatrze w przyszłych sezonach. Spływają propozycje od reżyserów, więc materiału nie brakuje. Szukam obrazów postapokaliptycznych, jak "Epidemia strachu" czy "Pandemia". Filmów, które opowiadają o tym, jak po tragedii zacząć swoje życie od nowa, jak zmienić myślenie. Jak odnaleźć się na nowo - patrz "Droga do szczęścia", "Jabłka Adama" czy "Bagdad Cafe". Mój umysł głównie zajmuje jednak kwestia tego, jak uratować Lubuski Teatr - przedłużająca się epidemia sprawi, że będziemy w piekielnie trudnej sytuacji. Możliwe, że straty będziemy nadrabiać przez kolejne dwa, trzy sezony.
Na razie wolnego czasu specjalnie nie miałem, ale jeśli wkrótce będzie go więcej, to pewnie nadrobię lekturę tekstów, których nagromadził się cały stos. Zawsze chętnie wrócę też do czeskich klasyków: "Śmierci pięknych saren" Pavela czy "Przygód dobrego wojaka Szwejka" Haszka, które działają na mnie kojąco.
Szczerze mówiąc, jest mi trudno. Tak jak większość z nas, dopiero odnajduję się w nietypowej sytuacji, jaką zgotował nam koronawirus. Plus jest taki, że nieco odpocząłem, ale też nie za wiele - jako wykładowca angielskiego na UZ dużo czasu poświęciłem na przygotowanie się do prowadzenia wykładów w formie elektronicznej. Nigdy wcześniej tego nie robiłem. W wolnym czasie lubię obejrzeć film albo serial, obecnie kończę czwarty sezon serialu "Silicon Valley", opowiadającego historię z Doliny Krzemowej. Bardzo sprytnie napisana rzecz, pełna suspensów, dobrze się ogląda.
W życiu znam się na dwóch rzeczach: języku angielskim i sztuce tai-chi. Nadal to one pochłaniają większość mojego czasu. Staram się utrzymać kontakt z ludźmi, z którymi pracuję na co dzień. Jesteśmy blisko, wymieniamy się wiadomościami, w internecie udostępniam materiały do ćwiczeń i dostaję bardzo fajny odzew. Widzę, że ludzie już teraz mają dość siedzenia w domach, chcieliby wrócić do swoich zwyczajowych zajęć. Sam ćwiczę w przydomowym ogródku, gdzie czasem też pomagam trochę żonie. Bez ważnej potrzeby nigdzie się nie ruszamy.
Skupiam się na tym, na co zawsze brakuje mi czasu - na ogrodzie. Przemeblowuję i zakładam kolejne grządki warzyw, inspirując się ekologicznym ogrodem Kamili i Bogdana Kasperskich z Budachowa, twórców anielskich ogrodów. Mamy teraz szansę poświecić się ogrodom i balkonom bez pośpiechu, na spokojnie, przemyśleć całą aranżację. Zagłębić się w lekturze, poczytać na temat roślin, ich potrzeb. Wybrać to, do co chcemy jeść wiosną i latem. Zaplanować z rozmysłem, jakie kwiaty chcemy chcemy podziwiać w rozkwicie i zaplanować takie gatunki, które będą nam kwitły od wczesnego lata do jesieni. W piwnicy odszukać stare doniczki, zapytać znajomych czy nie zalegają im skrzynki i donice. Podzielić się nadmiarem z sąsiadem.
Możliwości jest ogrom. Ważne, aby pomyśleć też o przyrodzie. Żeby nasze kwiaty wabiły motyle i pszczoły. Zbudować z dziećmi domek dla owadów z gałązek i patyków, które nazbieramy w lesie. Urządzić sobie balkon na nowo, z tego co już mamy w domu. Pomalować stare krzesło na nowy kolor, uszyć ręcznie poduszki z dawno zakupionego materiału, który zalega w szafie od lat. Nasiona, sadzonki i ziemię możemy mieć bez wychodzenia z domu. Wystarczy skrzyknąć się w kilka osób i wspólnie zamówić przesyłkę, aby za nią nie płacić i nie narażać kurierów na pomnażanie adresów.
Jeśli ktoś ma ogród, polecam na spojrzenie na niego z perspektywy praktyczności. Pomyśleć, jakie warzywa może dać nam ogród tego lata i jesieni. Sytuacja może być trudna i może do nas dotrzeć ,że warto zamiast zakrywać ziemię korą i kamieniami, zakładać wszędzie równe trawniki, wykorzystać ją choć na kilka grządek. Móc sobie zafundować własną, nienawożoną chemią wczesną sałatę, rzodkiewkę, szczypior, rukolę, zioła, a na późne lato - warzywa korzeniowe.
Można pomyśleć o wodze w naszym ogrodzie. Zrobić to, na co nigdy nie było czasu! Założyć choć maleńkie oczko wodne w ogrodzie zbierające deszczówkę. Zaprosić ptaki do naszych ogrodów. To bardzo dobry czas na naukę przyrody dla naszych dzieci, nie w szkolonej twardej ławce, lecz właśnie na żywo w obrębie własnego ogrodu i w lesie, gdzie jeszcze możemy się wybrać z rodziną o ile mamy psa.
Świat się zatrzymał i dał nam czas na rozejrzenie się wokół i zobaczenie tego, co najważniejsze. Warto ten czas wykorzystać.
Zostałem w domu sam, bo żona z synem na czas zarazy wyjechali do Łagowa, do naszego drugiego domu. Jestem sam, ale nie samotny, bo mam telefon i internet. Nie muszę się martwić, że nie zachowam bezpiecznej odległości kontaktując się z bliskimi. W sieci śledzę na bieżąco obecną sytuację w Polsce i na świecie. Ze znajomymi komentujemy, to co się dzieje, ale nie tylko. Z przyjaciółmi z lat studenckich dzielimy się fotografiami i wspomnieniami z tamtych pięknych czasów.
Z powodu epidemii sport stanął w miejscu. Sportowcy nie trenują w normalnym trybie, ale działają dalej. Jestem w kontakcie ze swoimi zawodnikami. Ci mieszkający blisko lasu lub mający ogródek, biegają i ćwiczą w miarę możliwości. Ja również nie zaniechałem ćwiczeń. Pompki, brzuszki, rozciągam się. Robię to w domu. Czasami wyjdę na balkon, gdy słońce mocniej zaświeci. Trzeba wykorzystywać te chwile.
Wolny czas spędzam z mężem i 11-letnią córką. W planie mamy na pewno wspólne odrabianie lekcji, pomoc córce przy ich wykonaniu. Teraz ma bardzo dużo zadane, z różnych przedmiotów, więc będzie okazja do powtórki ze szkoły.
Planujemy też przyjemniejsze czynności. Wspólnie pogramy w planszówki, pewnie też coś obejrzymy. I wreszcie będę mogła nadrobić książkowe zaległości. Przez dłuższy czas zagłębiałam się tylko i wyłącznie w lekturę fachową, potrzebną do pracy. Zadzwonię do koleżanek poradzić się, po jakie tytuły warto sięgnąć. Nie zabraknie też chwili dla muzyki. Tu też mam, co nadrabiać.
Tak po prostu, pragnę odpocząć od codziennego zgiełku. Zadbać o zdrowie bliskich i swoje. Spędzić z nimi miło czas w spokoju.
Parę razy próbowałam nauki zdalnej. Nie wszystkie rozpoczęte kursy ukończyłam, ale i tak nauczyłam się wielu rzeczy, które przydały mi się nieraz. Wiele znanych uniwersytetów od lat w ten sposób prowadzi regularne wykłady. Są nagrania, zadania do wykonania, możliwość dyskusji z prowadzącymi czy innymi uczestnikami.
Kto zdeterminowany, może napisać pracę końcową i otrzymać certyfikat ukończenia. W ten sposób byłam studentką francuskiej Sorbony, ukończyłam kurs języka francuskiego na poziomie A2 (czyli niezbyt wysokim), a najwięcej dowiedziałam się na temat najpopularniejszych francuskich ciastek. Kursy są darmowe i dotyczą wszystkich dziedzin życia. Wyobraźcie sobie miny domowników, gdy na hasło: "Tatuusiuuuu, co robiiiisz?", rzucacie odzew "Studiuję termodynamiczne modele procesów spalania i nie mam tu na myśli pilnowania pizzy w piekarniku". Przykłady kursów - TUTAJ.
CZYTAJ WIĘCEJ: Co robić w domu w czasach koronawirusa? Nie bądź smerf Maruda, nie mów, że się nie uda
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze