Nie wychodzę z Europy, bo... nam się nie opłaca, bo jesteśmy częścią Europy geograficznie i mentalnie, bo wiele z jej pomocą osiągnęliśmy. Dzięki Unii możemy się czuć dumnymi obywatelami świata. Młodzi tego nie rozumieją, bo dla nich jest to oczywiste. A ja pamiętam jak wyjeżdżałem za granicę na początku lat 90. Czułem się jak obywatel drugiej kategorii. To także dzięki Unii żyjemy dzisiaj w zupełnie innej rzeczywistości niż przed 1989 r. Wystarczy spojrzeć na Nową Sól, gdzie mamy dziś firmy z Wielkiej Brytanii, Danii i z całego świata. Dzięki UE mamy otwarte granice, a to przepływ nie tylko inwestorów, ale też siły roboczej. Polacy za granicą wiele się nauczyli, choćby innej kultury i organizacji pracy. Wielu z nich wraca do kraju i wykorzystuje to doświadczenie tutaj. Oczywiście, od zachodu nadal dzieli nas spory dystans, ale pomału go nadrabiamy. Eurosceptycy powiedzą, że i bez Unii dalibyśmy radę. Jak kto? Szwajcaria i Norwegia? Takie porównania są niepoważne. A kto powie, że nie, to niech poczyta o historii tych krajów. Poza tym nie mamy takich marek jak oni czy nawet surowców naturalnych. Porównywać możemy się do Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii. Unia wiele nam dała i mam nadzieję, że tego nie zmarnujemy.
O Europo ! Wybaczamy Ci, że marchewka to owoc, skoro Portugalczycy robią z tego dżem. A podobno w wielu krajach dziwią się, że my z ziemniaków robimy napoje wyskokowe. Czasami myślę sobie, że może lepiej jakbyśmy poprzestali na ziemniaczanym dżemie. No ale z drugiej strony, mielibyśmy marchewkówkę zagryzać rybą-winniczkiem? Tak czy tak ? w różnorodności siła, a z euroabsurdów trzeba się śmiać, bo zawsze się zdarzą jakieś proste banany. Odpowiadając na pytanie? Bo zbyt dobrze pamiętam jak było poza Europą. Nawet moja praca magisterska, ponad 20 lat temu, dotyczyła tego tematu i było w niej czuć, jak Polacy chcą dołączyć do Europy. Przystąpienie przewidziałem o 4 lata wcześniej przed faktyczną datą, więc moje magisterskie wróżenie z fusów, było zbyt optymistyczne. Dziś, tamte studenckie marzenia stały się banalną codziennością i doceńmy to! Przecież o to zabiegało wiele pokoleń i politycy wszystkich opcji. I choć nie wszystko mi się podoba, bilans jest zdecydowanie na plus. Eurosceptykom proponuję wycieczkę na niestety pogubioną Ukrainę, a 25 lat temu gospodarki mieliśmy zbliżone. Kto wie, być może w ramach lekcji historii, warto by takie wycieczki robić dla młodzieży szkolnej by sami zobaczyli co ich ?omija?. Doceńmy własny sukces, walczmy z błędami i wznieśmy toast czym kto lubi, bo wreszcie mamy u siebie ''pola elizejskie''!
Nie wychodzę z Europy bo... przede wszystkim bliskie są mi dzieje i tradycje oraz wartości łączące Europejczyków, czyli również nas Polaków. Europa to również bezpieczeństwo i stabilizacja, której brakuje całkiem niedaleko stąd. Stworzony w Europie system edukacyjny, daje niezwykłe możliwości nauki w różnych krajach. Swobodne podróżowanie po kontynencie jest dla nas oczywistością, a dzięki temu lepiej możemy poznać kolejne kraje. Europa to także, dbałość o ochronę środowiska naturalnego. Przynależność do Unii Europejskiej nie wyklucza jednocześnie regionalizmu i kształtowania odrębności w oparciu o lokalne wspólnoty. W końcu i póki co, nie ma na szczęście możliwości opuszczenia Europy, choć mentalnie wielu z nas (nie tylko Polaków) nie czuje się Europejczykami.
Polska wiele zawdzięcza Unii Europejskiej. Jesteśmy w czołówce krajów, które najlepiej korzystają z przynależności do UE. Unii zawdzięczamy ogromny rozwój. Do Polski weszło dużo pieniędzy unijnych, to dzięki nim rozwinęło się mnóstwo firm. Otworzyły się granice. Staliśmy się pełnowartościowymi obywatelami Europy. Taka drobnostka, ale przejście obywateli UE przez bramki na lotnisku to formalność. Wyobrażam sobie wszystko, bo mam prawie 50 lat i żyłam w różnych strukturach. Pamiętam Polskę za głębokiej komuny. Pamiętam Polskę bez Unii i z Unią. Wyobrażam sobie nasz kraj w każdej innej strukturze, nic mnie już chyba nie zaskoczy. Nie wydaje mi się jednak, by UE robiła nam cokolwiek złego, żebyśmy musieli się ją opuszczać. Nie jesteśmy tak silnym i niezależnym mocarstwem jak Anglia, która może sobie pozwolić tego rodzaju ruchy. Ja rozumiem, że mamy bardzo wysokie poczucie własnej wartości, ale... miejmy tę Unię jako poczucie ostoi. Podstawową rzeczą jest fakt, że my, Polacy, przywykliśmy już do bycia w UE. A dla mnie, jako przedsiębiorcy (od prawie 30 lat), matki i głowy rodziny, najważniejsze jest poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa. Polacy są bardzo wygimnastykowani, bo muszą się co chwilę uczyć do nowych przepisów, struktur, papierów, pieczątek. Naszemu społeczeństwu brakuje poczucia stabilizacji. Co chwilę zmieniają się ustrój, Konstytucja, prawo. Łatwiej żyje się na świecie ludziom, którym nie zmieniają się bez przerwy przepisy. Nawet, jeśli muszą płacić wysokie podatki czy borykać się z wysokimi ubezpieczeniami. Przynajmniej wiedzą, czego mogą spodziewać się jutro. My nie. Porównuję to do maratonu. Szybciej dobiegnie się do celu po wytyczonej trasie, niż gdy musimy się zatrzymywać, wracać, uczyć nowych oznakowań, zmieniać koszulkę i trampki. Tracimy na to mnóstwo czasu. Dziwią mnie takie zmiany: ilekroć zmienia się rząd, zmieniają się zarządy lokalne. Dziś głośno się krzyczy na PiS, ale wydaje mi się, że to dotyczy każdego rządu w naszym kraju. ''Nowi'' lawinowo wszystko zmieniają, dla zasady. A może warto po prostu sprawdzić, które rzeczy są robione dobrze i się ich trzymać?
Unia Europejska dała nam dużo swobody, otwarte granice. Dała nam nie tylko poczucie, ale faktyczną wolność. Ta wolność była oczywiście wypracowana na bardzo mocnych fundamentach, bo ją wywalczyliśmy. I Polska zbudowała naprawdę stabilną demokrację. Jeszcze ponad 25 lat temu lat temu wyjechać za granice to był naprawdę wielki problem. Unia Europejska otworzyła przed nami świat. Ja pamiętam jeszcze z dzieciństwa jak się jechało za granicę, jak człowiek trzeciej kategorii, kolejki, kontrole. A dzisiaj jesteśmy pełnoprawnymi Europejczykami. Europa dała nam ''kopa'' gospodarczego. Pomoc europejska jest niezwykle ważna, choć nie można też jej przeceniać. Bardzo dużo przecież sami wypracowujemy. Jeśli policzymy wkład państwa czy samorządu, to nie jest tak, że wszystko nam unia dała. Dużo sami robimy, ale pomoc europejska jest niesamowitym stymulatorem. Choćby dlatego, że samorządy startują w konkursach, aplikują o fundusze, muszą wygospodarować własny wkład, aby dostać środki zewnętrzne. To widać i trzeba być naprawdę wielkim pesymistą, żeby tego nie dostrzegać. Może Polska by się zmieniła bez Unii, ale pewnie nie tak szybko. Niestety Unia Europejska zapatrzyła się też w siebie i nie zauważyła, co się dzieje dookoła. To są poważne błędy i samej Unii, ale też poszczególnych krajów.
Unia to nie tylko kasa na rozwój, to otwarte granice, wolność, gwarancja pokoju. Koniec żelaznej kurtyny. Coś, czego nie mieliśmy prawie pół wieku. Możemy na własne oczy zobaczyć jak tam jest dotknąć Europy. Nie wyobrażam sobie odwrotu. Dla moich synów i ich rówieśników, symbolem Europy stał się brak paszportów. Mogą studiować za granicą, jeździć na erasmusy, pracować legalnie. A jak chcą jechać gdzieś dalej, to wyjmują po prostu paszport z szuflady. Dla nich świat stał się mały, dla mojego pokolenia był wielki i podzielony. Europa stała się dla mnie czymś własnym, a nie czymś co istnieje obok. Jestem u siebie, i denerwują, opowieści jak to ''donosiciele'' się skarżą na Polskę. Nie skarżą, tylko się obawiają o jej sprawy, i mówią o nich nie obcej Europie, tylko swojej. Niesamowicie przez te 25 lat nadrobiliśmy opóźnienia. Nie jesteśmy już zacofanym krajem. Nauczyliśmy się konkurencyjności, lepszego zarządzania, gospodarowania, procedur. Choć te procedury niesłusznie bierze się z rozpanoszoną biurokrację z Brukseli, one przyniosły rezultaty. Zagraniczne inwestycje wzięły się stąd, że nasza polityka, gospodarka, stały się przewidywalne i bezpieczne. Nie chciałabym tego stracić. I nie sądzę, by Polacy dali to sobie odebrać.
Nie wychodzę z Europy, bo ? bycie w niej to istota wolności, której nauczyła mnie muzyka jazzowa. Wspólna Europa to mieszanka różnych kultur, ale też tolerancji dla inności, innego koloru skóry, a to jest istota jazzu. Tak się ponad 100 lat temu rodził jazz, który zmienił oblicze kultury XX wieku. Wspólna Europa już zmieniła kontynent otwierając granice, za tym idą zamiany w obszarze kultury. A kultury, które się nie mieszają między sobą, umierają. Na naszych oczach rodzi się nowa jakość, którą możemy współtworzyć tu i teraz. Jazz europejski zbudowany na jazzie amerykańskim, poszerza swoje granice tworzy nową jakość czerpiąc inspiracje z muzyki europejskiej, ale i też z muzyki własnych krajów. Adam Bałdych, nasz Europejczyk w świecie jazzu, dobrze to rozumie.
Nie wychodzę z Europy, bo... scena ''Filarów'' była by o wiele uboższa w doznania muzyczne. To dzięki otwartości granic poznaliśmy młody europejski jazz po przez współpracę z European Jazz Orchestra, a kolejny wychowanek Małej Akademii Jazzu, saksofonista Marek Konarski jest naszym ambasadorem na uczelniach jazzowych w Odense w Danii i w Kopenhadze, i kto wie, gdzie jeszcze będzie. Czy ktoś mógł sobie wyobrazić, że ten Marek, chłopak z Osiedla Poznańskiego zostanie w wieku 23 lat muzykiem roku 2015 duńskiej wyspy Fyn. Nagroda jest przyznawana od 1983 r. przez FFJ ? federację jazzową wyspy FYN. I to jest moja Europa i chcę w niej być.
Nie wychodzę z Europy...z tysiąca i więcej powodów. Oczywiście, że nie warto wychodzić z Europy, bo po pierwsze bardzo długo się staraliśmy się, aby do tej Europy doszlusować. A ja widzę same korzyści z naszego udziału w Unii Europejskiej. Przede wszystkim wolność poruszania się, praktycznie po całym świecie. Pamiętam doskonale czasy komunizmu, kiedy nie mieliśmy paszportów. Moja rodzina chciała wyjechać do Kanady, dostała pięć odmów wydania paszportu i nie można się było nawet od tego odwołać. Swoboda poruszania, przenikanie kultur, możność poznawania i odwiedzania każdego, w każdym miejscu. Wspólna Europa to wyrównanie szans życiowych dla Polaków. Nasze dzieci mogą studiować na każdym uniwersytecie, mogą uzyskać dofinansowanie z różnych europejskich programów jak np. Erasmus. Kiedyś to było niedostępne. Wyrównanie szans ekonomicznych: Polacy mogą prowadzić działalność ekonomiczną w całej Europie, na tych samych warunkach, jak wszyscy inni. Mała przeszkodą brak nas w strefie euro. Ale to przed nami. I wreszcie już 70 lat żyjemy w Europie w pokoju. To wielki dar od losu, ale też dar nas wszystkich dla siebie. Wspólna Europa to wielkie osiągnięcie. A ci, którzy chcą wartościować, liczyć nasze straty i korzyści z wejścia do UE, są ?szkodnikami?. Ja widzę same korzyści z wejścia do UE i życzyłbym nam wszystkim, aby ten stan trwał jak najdłużej. Dlatego dzisiejsze zachowanie ludzi obozu władzy bardzo mnie niepokoi. Zapewnienia pana prezesa Kaczyńskiego sprzed kilku dni wręcz potęgują mój niepokój. Polska obok Węgier jest najbardziej wrogo nastawiona do problemu uchodźców, co jest tym bardziej kuriozalne, że do nas uchodźcy nie napływają. Sami sobie strzelamy w stopę, tworząc obraz państwa ksenofobicznego, niemalże nacjonalistycznego. A Europa nie potrzebuje takich partnerów.
Bo jesteśmy w Europie od zawsze i jesteśmy jej potrzebni. Uzależniliśmy się pozytywnie od Europy, nauczyliśmy się od sporo od Unii Europejskiej. I co dla mnie ważne, tylko porównując się z obywatelami Unii, zobaczymy w jakim miejscu jesteśmy i czego nam brakuje. Dobrze uczyć się na cudzych błędach, a nie własnych. Widać jak na dłoni, kto ma lepiej będąc w Unii, a kto gorzej, będąc poza nią. Siłą rzeczy, przez te unijne lata, daliśmy się poznać Europie jako ludzie nie z dzikiego kraju. Przeciętny Europejczyk nas poznał, nie uważa nas za kogoś z egzotycznego kraju. I my musimy o tym pamiętać. Przekraczając granicę, uważam się za Europejczyka, Polaka, który zadomowił się w Europie. W samej istocie po to wszystko jest. Po to zburzony został mur. Inaczej nadal żylibyśmy w izolacji, nie śniąc o możliwościach, które przyniosła Europa. Oczywiście, to nie tylko sielanka, Europa przechodzi ciężkie chwile. Ale przez chwilę nie powinniśmy myśleć jak Brytyjczycy o wyjściu. Nas na to nie stać. Byłby to niewybaczalny błąd.
Bo musimy być razem z Europą, choć ona się zmienia w niesamowitym tempie. Unia, do której wchodziliśmy 12 lat temu, jest już inna. Tak jak Polska. To inna sytuacja polityczna, ale jedno się nie zmienia - lepiej być we wspólnocie, niż po za nią. Lubię patrzeć na mapę. I geograficznie rzecz biorąc, jeśli Europa kończy się na Uralu, to jej środek wypada gdzieś w okolicy Witebska. To wyznacza nam nasze miejsce w Europie, nie da się być obok, albo na innym kontynencie. I tak na to patrząc, Unia Europejska to nasze naturalne miejsce do życia. Według mnie do niej się przekonaliśmy na bardzo długo, choć już nie jest tą sprzed 12 lat.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze