Dyrektor Robert Czechowski sprawuje swoje rządy na ogromnej przestrzeni, w zabytkowej, poniemieckiej części teatru. To w tej sali w 1962 r., swoją działalność zainaugurowała swoją działalność Scena Lalkowa Cudaczek.
Agata Michalak
Gabinetowi dyrektora daleko do urzędniczego biura. Biurko, na którym zasiada by podpisać dokumenty, zajmuje tylko niewielką jego część. Spotkania odbywają się na kanapie i wygodnych fotelach. Na ścianach wiszą obrazy Arkadiusza Ruchomskiego, są też dzieła Pawła Kamzy - reżysera Łez Ronaldo i Zemsty - i więźniarki, jednej z autorek tekstu spektaklu Nikt nie byłby mną lepiej. Koncert.
AGATA MICHALAK
Gabinet pełni wiele funkcji, to miejsce uniwersalne. Tu odbywają się konferencje prasowe, saloniki poezji, przesłuchania aktorów, małe przedstawienia, zajęcia z dziećmi niepełnosprawnymi. I próby, nie tylko te stolikowe, ale też sceniczne - Przestrzeń pozwoliła nam nawet na próbę Wizyty Starszej Pani, spektaklu z dwudziestoosobową obsadą. Gabinet jest właściwie jedną z naszych scen do prób - opowiada Robert Czechowski.
W zależności od okoliczności, sala przybiera też funkcję relaksacyjno-rozrywkową. Aktorzy ćwiczyli tu jogę, a nawet rozgrywali turnieje w tenisa stołowego. - Stół do ping-ponga też jest wielofunkcyjny. Można na nim zagrać, ale również usiąść przy nim do prób analitycznych - zaznacza dyrektor.
Przed każdą premierą, najpierw powstaje makieta scenografii. Na takiej przestrzeni, między maleńkimi mebelkami, z punktu A do B przemieszczają się figurki aktorów. Na pierwszy rzut oka konstrukcja wygląda jak zabawkowy domek dla lalek, ale ma nieocenioną wartość przy planowaniu spektaklu. - Makiety pozwalają nam np. na ustawienie świateł. Sprawdzamy, jakie kolory będą odpowiednie. Niby zabawa, a jednak pożyteczna - mówi Robert Czechowski.
Agata Michalak
Na scenę kameralną prowadzą zabytkowe, odrestaurowane schody i odwzorowany z czasów niemieckich korytarz. - Przy jego odnawianiu musieliśmy spełnić wszystkie wymogi konserwatorskie. Wykorzystaliśmy kolory farb, których używali Niemcy. Mieli słabość do bordowego koloru na sufitach i beżu na ścianach. Często widzę taki zestaw kolorów w poniemieckich teatrach - opowiada dyrektor teatru.
Agata Michalak
W trakcie remontu budynek odkrył wiele niespodzianek, jak np. zamurowane okna na półpiętrze. Swoją tajemnicę kryje też piwnica, ale o tym później...
Agata Michalak
Jeszcze do niedawna aktorzy przebierali się w małym przedsionku między wyjściem ewakuacyjnym a wejściem na scenę kameralną. Odkąd powstała dobudówka do dachu, zyskali oddzielną garderobę. Tu nie tylko szykują się do spektakli, ale też spędzają czas, kiedy muszą czekać na swoje wejście.- Jedni uczą się wtedy języków, inni czytają książki (albo oczywiście Gazetę Wyborczą), jeszcze inni rozwiązują krzyżówki - zdradza dyrektor Teatru Lubuskiego.
Agata Michalak
Na ostatnim poziomie teatru znajduje się teatralny hotelik. Z apartamentów korzystają m.in. reżyserzy, którzy przyjeżdżają do Zielonej Góry na dłużej. Jest tu ok. 10 miejsc do spania. - Kiedy zacząłem pracę w zielonogórskim teatrze, to była ruina. Zaprosiłem tu ówczesnego marszałka, Marcina Jabłońskiego. Zobaczył to i przekazał nam ok. 200 tys. zł na remont - wspomina Czechowski.
Agata Michalak
Lokatorzy mają do dyspozycji kuchnię, łazienkę i... zapierający dech w piersiach widok na Zieloną Górę.
Agata Michalak
- To 90 proc. mojego mózgu. Moje największe wsparcie, bez nich bym zginął - przekonuje dyrektor. W dziale pracują Jan Fręś, Kinga Górska, Emilia Adamiszyn i Andrzej Borkowski. Czytają scenariusze, oceniają je i dyskutują z autorami, zajmują się projektami zagranicznymi, zgłaszają nasze spektakle na festiwale. Andrzej Borkowski odpowiada za projekty graficzne.
Agata Michalak
Trzymają też pieczę nad współczesnym archiwum, prowadzonym od początku kadencji dyrektora Czechowskiego. W segregatorach zamknięto kompendium wiedzy o spektaklach: scenariusze z poprawkami, programy, nagrania na płytach zdjęcia, recenzje. - Przydatne wtedy, gdy np. aktor musi nagle wejść do spektaklu na zastępstwo - tłumaczy dyrektor.
Agata Michalak
Jest i prawdziwa gratka teatrofili: przepastne archiwum Dialogu, czasopisma teatralnego, które ukazuje się od lat 50. - To wyjątkowy rarytas w Zielonej Górze. Nawet w bibliotece takiego nie mają - chwali się Jan Fręś.
W niewielkim pomieszczeniu mieści się prawie cała historia teatru. Prawie, bo zachowały się nieliczne dokumenty z czasów niemieckich. - Przyszli Polacy i natychmiast się ich pozbyli, tak, jakby chcieli zakopać historię. Wielka szkoda - ubolewa Czechowski.
Agata Michalak
Znajdziemy natomiast almanachy, stare zdjęcia aktorów, makiety scenografii, książki. - Nie mamy pieniędzy na nowe książki, ale czasami, gdy dostaję telefon z Instytutu Teatralnego z informacją o zniżkach, jadę do Warszawy i kupuje sto książek za tysiąc zł - mówi dyrektor.
Agata Michalak
Przypomina, że jeszcze kilka lat temu archiwum było w opłakanym stanie. - Kupiliśmy nowe segregatory i pudełka. Porządkowanie archiwum zajęło nam trzy lata - przypomina dyrektor.
Z archiwum korzystają m.in. studenci i doktoranci teatrologii, którzy piszą prace o teatrze.
Agata Michalak
Przy okazji pierwszego remontu kupiliśmy nowoczesny sprzęt oświetleniowy. Wydaliśmy 1,5 mln zł i mamy jedną z najnowocześniejszych baz oświetleniowych wśród teatrów dramatycznych w Polsce. To tzw. głowy inteligentne, sterowane komputerowo - opowiada dyrektor Robert Czechowski.
Agata Michalak
Uwagę przykuwa stanowisko inspicjenta. To on czuwa nad spektaklem, dba o komplet rekwizytów i kostiumów, daje sygnały, czy wszyscy są gotowi. To od niego zależy, kiedy spektakl się rozpocznie. - Przedłużenie dyrekcji - tak określa tę funkcję Czechowski.
Inspicjent ma też inną, niepisaną funkcję. Inspicjent wie, że kiedy aktor podejdzie do kulis podejrzanie blisko, najprawdopodobniej zapomniał tekstu. Wtedy nadchodzi z pomocą. - Widz i tak go nie usłyszy - zapewnia dyrektor.
Agata Michalak
Za kulisami dużej sceny znajduje się magazyn podręczny, w którym są przechowywane elementy scenografii granych właśnie spektakli. - Jeśli wiemy, że sztuka będzie grana za pół roku, przenosimy się do magazynów zewnętrznych - mówi dyrektor.
Ciekawostka! - zagaja dyrektor, gdy schodzimy w piwniczne czeluście. - Za ścianą Niemcy mieli orkiestron. Teatr był kulturalnym kombajnem, nie tylko wystawiano tu spektakle, ale także grano koncerty muzyczne. Były operetki, opery, występy filharmoników. Przyszli Polacy i... orkiestron zamurowali. Bo po co jakieś dziury pod sceną. Bardzo ciężko to teraz odtworzyć, skucie tak dużej ilości betonu grozi zawaleniem sceny - utyskuje Czechowski.
Agata Michalak
W piwnicy znajduje się też zapadnia. Nie dajcie się więc nabrać, jeśli kiedyś będziecie mieli okazję oglądać w teatrze występ iluzjonisty - nikt nagle nie zniknie. Jak zapadnię wykorzystują aktorzy? - Dwóch silnych mężczyzn kręci korbą, a aktor wznosi się do góry i ukazuje na scenie. Jako Matka Boska, diabeł czy pan Bóg. W Wizycie Starszej Pani wykorzystaliśmy zapadnię w drugą stronę, bohater umiera, symbolicznie zapadając się pod ziemię.
Agata Michalak
Za budynkiem teatry znajduje się ogromny magazyn, nazywany przez pracowników stolarnią. - Dobry, bo suchy i ogrzany. Zimą można tu trzymać różne większe elementy - opowiada Czechowski.
Agata Michalak
Kiedyś mieściły się tu pracownie, ale dyrektor myśli oszczędnie. - Nie opłaca się kupować nowego sprzętu i zatrudniać ludzi. To rozwiązanie z poprzedniego wieku, nikt już tak w teatrach nie robi. Dziś zatrudnia się firmy zewnętrzne, u których zamawia się scenografię. To kosztuje kilka zer mniej - mówi dyrektor.
Agata Michalak
Przed wejściem do magazynu stoją wysokie elementy ze Snu Nocy Letniej, wykorzystywane m.in. na korowodach. - Tu trzymamy rzeczy, którym nic się nie stanie od deszczu - wyjaśnia Czechowski.
To skarbnica strojów wszelakich - od mundurów, po suknie ślubne i kreacje księżniczek. Szczególnie rozchwytywana przed sylwestrem. Ale wypożyczają też aktorzy, którzy grają spektakle poza teatrem.
Agata Michalak
W osobnych magazynach są przechowywane kostiumy z aktualnych spektakli, a jeszcze w osobnych całe zestawy strojów z archiwalnych przedstawień. - I teraz znów się przydadzą, bo będziemy wznawiać Wizytę starszej pani - zapowiada dyrektor.
Agata Michalak
Dzieła sztuki powstają w manufakturze peruk. Zjawiskowe peruki, jak np. te ze Stworzeń scenicznych, tworzy pani Maria, prywatnie żona aktora Jerzego Kaczmarowskiego.
Agata Michalak
W pracowni krawieckiej szyte są kostiumy na miarę, których nie można byłoby kupić w żadnym sklepie.
To wyjątkowy magazyn. Zamieszkało tu ok. 450 lalek, gromadzonych od 1962 roku. Robią wrażenie. - To artystyczne dzieła sztuki. One żyją, bo przychodzą tu dzieci na wycieczki. To ulubione miejsce dzieci - podkreśla dyrektor.
Agata Michalak
Lalki są przechowywane w specjalnej temperaturze, odkurzane i czyszczone. - To historia naszego teatru - mówi Czechowski.
Agata Michalak
Już do dawna przymierza się do stworzenia Muzeum Lalek. - Szkoda, by tak piękne i cenne przedmioty leżały schowane. Grzech ich nie wydobyć. Chcemy je pokazać. Dział literacki skatalogowałby lalki i doprecyzował, z jakiego spektaklu pochodzą.
Tu znajdziecie wszystko - uprzedza dyrektor. Rzeczywiście, w przepastnym magazynie rekwizytów naszym oczom ukazują się kolejno: figura Matki Boskiej, komplet zardzewiałych czajników, klatki dla ptaków i imponująca kolekcja koszy wiklinowych. Dalej dzbanki, wazony, ramki, termosy, butelki, czaszki, książki, miecze, krzesła - proszę bardzo.
Agata Michalak
Jak często twórcy spektaklu zaglądają tu i sięgają po rekwizyty? - Scenograf rozpoczyna swoją pracę od zwiedzenia tego magazynu. Szuka inspiracji. Teraz się udało, do kolejnej premiery wchodzi adapter bambino, wyszperany właśnie tutaj, który reżyserowi akurat pasował.
Agata Michalak
Ale to bardzo stare, historyczne rzeczy, które stanowią raczej tkankę historyczną. Częściej kupujemy nowe rekwizyty, niż wykorzystujemy stare - mówi dyrektor.
Agata Michalak
Teatr Lubuski podsumował sezon premierą spektaklu Fernando Krapp napisał do mnie ten list. Studium o prawdzie i czeka na swoje doroczne święto teatru - uroczystość wręczenia Leonów dla najpopularniejszej aktorki i najpopularniejszego aktora. Widzowie mogą oddawać swoje głody do 10 czerwca.
Gala odbędzie się w sobotę 18 czerwca. Koncert zagra Czesław Śpiewa.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze