Kubicki rządzi już 10 lat. Oto lista jego 10 sukcesów [OCENIAMY]

1 stycznia 2015 r. Zielona Góra połączyła się z gminą, a prezydent Kubicki na trwałe wpisał się do historii Zielonej Góry. Raz, że decyzja dla miasta to kluczowa i nieodwracalna (efekty będą ciągnąć się na przyszłe pokolenia), a dwa - prezydent dokonał nie lada sztuki. Wchłonąć okoliczne wsie (w przypadku Zielonej Góry było ich 17) próbowało wielu samorządowców, ale to właśnie Kubicki jest jedynym w Polsce, któremu się to udało. Wiele musiał obiecać, ale ostatecznie dopiął swego.

O fuzję Kubicki zabiegał dwa lata. Potencjalnych korzyści wymieniał wiele, ale argumentem nr 1 były pieniądze. Zasadnicze pytanie brzmiało: Dlaczego nie wziąć 100 mln zł? Właśnie tyle obiecał rząd w ciągu pięciu lat za zgodne połączenie, a to przemawiało do wyobraźni. Urząd Kubickiego poszedł dalej i na billboardy, ulotki, a nawet autobusy MZK trafiło hasło: "Miliard. Tyle możemy zyskać, łącząc miasto z gminą". Na prezydenta spadła fala krytyki, ale się nie przejął. Hasła nie wycofał, mówił, że dzięki fuzji właśnie tyle wyciągnie powiększone miasto z unijnych dotacji. W rzeczywistości, większość kasy Zielona Góra dostałaby i bez połączenia.

Co by jednak nie mówić, kampania była chwytliwa. Kubicki jeździł do sołectw, namawiał. O korzyściach połączenia zaczął rozpisywać się "Łącznik Zielonogórski", prezydencka gazeta założona specjalnie do tego celu. Kubicki szybko się zorientował, że skuteczna może być tylko jedna strategia: Nic nie stracimy, a możemy zyskać - zaczął przekonywać i rzucać mieszkańcom wsi kolejne obietnice. Końcowym efektem był tzw. kontrakt zielonogórski, a w nim deklaracje m.in. o tańszych biletach MZK, kartach Zgranej Rodziny dla mieszkańców gminy, ośmiu latach wygasania rady gminy (już jako rady dzielnicy Nowe Miasto), zachowaniu jednostek OSP, zachowaniu dotychczasowych adresów, dokończeniu kluczowych inwestycji związanych z gospodarką ściekami (a raczej groźbie ich niedokończenia), zrównaniu podatków (w gminie były wyższe), a nawet o tym, że w dawnej gminie nie będą budowane bloki. I ostatnie - Kubicki obiecał, że bonusowe 100 mln zł trafi w całości do gminy. Tak też się stało.

Przełomowym momentem było przeprowadzone w gminie referendum. Mieszkańcy wsi fuzji powiedzieli "tak", choć różnica była minimalna - 54 do 46 proc. Rada gminy próbowała się jeszcze bronić i - mimo wcześniejszych deklaracji - zamiast przyjąć uchwałę zgodną z wolą mieszkańców, wycofała ją z porządku obrad. Czas gonił, więc Kubicki do rządu wysłał sam wynik referendum i pozytywne opinie radnych miasta i powiatu. I to wystarczyło. Rząd uznał, że połączenie jest zgodne. Kubicki triumfował.

Do dziś trwają jednak dyskusje, czy połączenie było miastu naprawdę potrzebne. Opinie są różne, ale większość powie, że tak - bo aglomeracja musi się rozwijać spójnie, bo więcej terenów inwestycyjnych, bo dostaliśmy sporo kasy, a w zasadzie niewiele się zmieniło. - Uniknęliśmy demograficznego tsunami i bardzo złych konsekwencji z tym związanych - twierdzi choćby prof. Czesław Osękowski. Zgodnie z prognozami za kilkanaście lat Zielona Góra mogłaby stracić status stutysięcznego miasta. A takim trudniej o rządową i unijną kasę. 20 tysięcy nowych "dusz" zabezpiecza nas na nieco dłużej.

Ciekawostką pozostaje fakt, że powierzchniowo jesteśmy dziś więksi od Poznania. Z 58 km kw. Zielona Góra rozrosła się do 278 km kw.

To pierwsza inwestycja, którą skojarzymy na hasło "prezydent Kubicki". Hala sportowa z prawdziwego zdarzenia Zielonej Górze marzyła się od zawsze. Na co najmniej kilka lat stała się wręcz miejską idee fixe. Poprzednicy też próbowali, ale co nie udało się im, to udało się Kubuckiemu. Prezydent znalazł się w odpowiednim miejscu i czasie, wziął unijną kasę od marszałek, kolejny kawałek wywalczył w Warszawie i na koniec pierwszej kadencji miał już na koncie olbrzymi sukces. Choć jak mówi słynny cytat: "Za miejskie pieniądze, za 145 mln zł, basen wybudowałby nie tylko prezydent Kubicki, ale i ja, pan redaktor, a nawet małpa z zoo dałaby radę" - powiedział kiedyś Adam Urbaniak, szef rady miasta, jeszcze przed gorącą przyjaźnią z prezydentem.

To właśnie radnym Kubicki musi być wdzięczny. To oni zgodzili się wydać potężną kasę z miejskiego budżetu na budowę hali i basenu. Tym samym zapewnili Kubickiemu władzę na lata.

Do dziś to największa inwestycja w historii miasta. Całość kosztowała ponad 150 mln zł. Marszałek z unijnej kasy dała ok. 30 mln, a ministerstwo sportu ok. 15 mln. Na wielofunkcyjnej hali może zasiąść ponad 5 tys. widzów. Aquapark ma powierzchnię 11 tys. m kw., z czego samo lustra wody to prawie 2 tys. m kw. Obiekty zostały połączone przejściem, w którym znalazły się kawiarnie, restauracje oraz sale do gry w squasha.

Dziś ciężko wyobrazić sobie, jak w ponad 100-tysięcznym mieście mogło nie być basenu. Sama hala do Zielonej Góry ściągnęła wiele imprez, o których nikt wcześniej nawet nie marzył. Tu grali polscy siatkarze czy piłkarze ręczni, regularnie odbywają się targi, zawody, wielkie koncerty. Wreszcie, bez niej niemożliwa byłaby koszykarska marka Stelmet, jaką ją dzisiaj znamy. W hali CRS przeżywaliśmy niesamowite emocje, oglądaliśmy najlepsze koszykarskie kluby Europy (łącznie ze słynną Barceloną) i świętowaliśmy dwa mistrzostwa Polski.

W najnowszym rankingu samorządowej "Wspólnoty" wyszło, że Zielona Góra jest mistrzem w pozyskiwaniu pieniędzy z Unii Europejskiej. Od 2007 do 2015 r. wyciągnęliśmy nieco ponad tysiąc złotych na mieszkańca. Następny Toruń i Kielce w okolicach 340 zł. Liczby mówią same za siebie - przepaść.

Nie ma wątpliwości, że Kubicki i jego urząd w wyciąganiu kasy z UE są naprawdę sprawni. Do prezydenta przylgnęła wręcz etykietka, że za swoje - tzn. miejskie - nic nie zbuduje. A kiedy już dają, rzuca się na wszystko. Drogi, ronda, rozbudowy budynków publicznych, planetarium, centrum przyrodnicze - wszystko zbudowane z unijnych dotacji.

Gdzie jedni widzą sukces, inni dopatrują się porażki. I zarzucają Kubickiemu, że zamiast na jakość, stawia na ilość, że nie myśli o późniejszych kosztach utrzymania. Tylko do planetarium i centrum przyrodniczego miasto dokłada rocznie razem ponad 2 mln zł. A oferta wewnątrz nudna. Po szturmie spowodowanym nowością, odwiedzających jest coraz mniej. To samo z drogami i rondami - wielu ma pretensje, że Kubicki buduje to, na co akurat dają właśnie kasę, a nie to, co rozwiąże problemy komunikacyjne na lata. Ostatnio forsuje budowę południowej obwodnicy. Dwa pasy i droga ocierająca się o Jędrzychów. Czy to w ogóle można nazwać obwodnicą? - pytają.

Gdyby jednak nie skuteczne sięganie po kasę z UE, w mieście nie byłoby strefy w Nowym Kisielinie, wielomilionowych modernizacji kanalizacji czy Zielonej Strzały i dziesiątek kilometrów ścieżek rowerowych. To trzeba Kubickiemu oddać.

Kubicki jest jedynym prezydentem w historii, który będzie rządzić miastem przez co najmniej trzy kadencje. W ostatnich wyborach po fuzji z gminą dosłownie zmiótł konkurentów. Dostał aż 68 proc. głosów. Drugi był Jacek Budziński z PiS i z wynikiem ledwie 18 proc. Sukces to niewątpliwy, choć do urn poszło jedynie 25 proc. zielonogórzan. Swoją drogą, to porażka idei społeczeństwa obywatelskiego w Zielonej Górze.

Dla Kubickiego ostatnie wybory to sukces podwójny, bo po raz pierwszy wprowadził do ratusza radnych ze swojego komitetu. Potrafił zebrać silne nazwiska z różnych środowisk - a to Andrzej Brachmański (kiedyś SLD), a to Robert Górski (lekarz i społecznik), a to Grzegorz Hryniewicz (nauczyciel, działacz charytatywny). Skuteczna kampania dała Kubickiemu 11 swoich radnych. Założyli klub Zielona Razem. Jeśli do tego dodamy pięciu radnych z koalicyjnej PO, mamy obraz władzy w mieście - Kubicki może niemal wszystko.

Tej silnej pozycji jednak nigdy by nie było, gdyby nie wspomniane już inwestycje z unijnej kasy. Gdy przed ostatnimi wyborami pytaliśmy zielonogórzan, dlaczego głosowali na Kubickiego, zwykle odpowiadali tak: A bo ciągle coś otwiera, ciągle coś w mieście powstaje. Szczegółami interesują się nieliczni.

Nie mamy wątpliwości - Kubicki to sprytny i skuteczny polityk. To jak rozegrał ostatnią kampanię, to prawdziwy majstersztyk. Przypomnijmy, na jesień przyjął ofertę Platformy, aby pociągnąć listę do sejmiku. Nie było to dawno, ale wtedy PO wciąż było potęgą. Kubicki zdobył mandat i oczywiście oddał go Platformie. Ugrał na tym dużo: 1. w zamian PO nie wystawiła swojego kandydata na prezydenta; 2. wszedł w bliską współpracę z Platformą, dzięki czemu rada miasta należy dziś w zasadzie do niego.

Ale nie chodzi tylko o Platformę. Kubicki po prostu wie, jak się ustawić, żeby dla siebie zyskać jak najwięcej. PiS-u szczerze nie znosi, ale na poważne wycieczki słowne w stronę partii Kaczyńskiego - poza pojedynczymi wypadami - nigdy sobie nie pozwalał. Kiedy na drugą siłę w parlamencie aspirował Kukiz, Kubicki powiedział, że go wspiera. W szeregi armii muzyka próbowało się wkraść nawet kilku ludzi z bliskiego otoczenia prezydenta. Jak mówili niektórzy, w roli agentów. Bo nigdy nie wiadomo, kto będzie miał władzę. A kto ma, ten najcenniejszy przyjaciel.

W tym samym czasie Kubicki całkowicie odwrócił się od macierzystej partii SLD. Dokładnie w tym momencie, kiedy ta sięgnęła dna. Z miejskich posad wyrzucił m.in. Tomasza Nesterowicza i Artura Hebdę. Później poszedł krok dalej i próbował wyrzucić SLD z lokalu przy ul. Ptasiej. Bo o miesiąc spóźnili się z rachunkami...

Dzisiaj z kolei aż huczy, że Kubicki jest po pierwszych rozmowach z Nowoczesną. Zorientował się, że Platforma to już polityczny trup i rywalem w Zielonej Górze może być dla niego tylko kandydat właśnie Nowoczesnej. Jest prawdopodobne, że Kubicki z partią Petru zagra to, co ostatnio z PO. Czyli zdobędzie dla nich mandat radnego sejmiku, a ci poprą jego kandydaturę na czwartą kadencję.

Ostatnio Czesław Fiedorowicz wspomniał, że Kubicki przypomina nieco Donalda Trumpa. Dlaczego? Bo stawia sprawy na ostrzu noża i w ten sposób zyskuje sobie popularność. Populistyczna to metoda, ale skuteczna. Dowodem, choćby ostatnie ataki na Facebooku na jednego z miejskich związkowców. Kubicki wykorzystuje niechęć Polaków do pracowników budżetówki i zaokrąglonymi hasłami - żeby nie owijać w bawełnę - "szczuje" resztę mieszkańców przeciwko protestującym związkowcom. Zyskuje poklask. O komunistycznych metodach wspominają tylko niektórzy.

Przy wielu zastrzeżeniach do tego, jak działa w Zielonej Górze budżet obywatelski, już samo jego powstanie trzeba zaliczyć do sukcesów prezydenta. Pierwszy w Polsce był Sopot, ale Kubicki nie czekał długo i już rok później uruchomił inicjatywę w naszym mieście. Po artykułach w zielonogórskiej "Wyborczej" początkową wysokość obywatelskiego budżetu z 3 mln zł podniósł o połowę - do 6 mln zł.

BO rozruszał mieszkańców, pozwolił im zgłaszać upragnione inwestycje, zaangażował w wydawanie publicznych pieniędzy. W jednej z edycji do miasta wpłynęło 30 tys. głosów! W ten sposób w mieście powstał m.in. drugi etap rowerowej Zielonej Strzały, dom młodzieżowy w starej kotłowni przy Władysława IV czy ostatnio hala sportowa przy LO III. Głównie mieszkańcy stawiali jednak na remonty dróg, chodników czy boisk.

Budżetu od początku nie opuszczały jednak kontrowersje. Każdego roku inne. Najpierw radni wkurzyli się, że Kubicki w pierwszej edycji wyciął wszystkie propozycję dotyczące kultury, a rok później odmówił udziału rowerzystom (bo kasę na ścieżki dostaną z UE - tak też się zresztą stało). Ostatnie dwa lata to już cały festiwal skarg na funkcjonowanie BO. Żal mieszkańców spowodowały sprytne, skazane na zwycięstwo koalicje (hala CRS, rowerzyści i futboliści razem zbierali głosy, także podczas meczów Stelmetu) oraz szkoły, które do walki o głosy na proponowane inwestycje wysyłały uczniów. Niektóre nawet podczas lekcji, do tego obiecały podwyższone sprawowanie. Oświata zdominowała budżet. W ostatnim budżecie zgarnęła niemal wszystko.

W tym roku Kubicki wyrzucił już szkoły z udziału i dopuścił do głosowania młodzież powyżej 13 roku życia. I słusznie. Niestety, nie zdecydował się wprowadzić rewolucji proponowanej przez radnych PO. Ci mają rację, kiedy protestują przeciwko przeznaczaniu pieniędzy z BO na remonty dróg czy chodników. To zadania własne miasta, które i tak, wcześniej czy później, prezydent musi po prostu wykonać. Dopuszczając je do BO, pozwalamy mieszkańcom co najwyżej prześcigać się o kolejność realizacji.

Niech pieniądze BO zmieniają te miejsca, których nie widać zza urzędniczego biurka. Niech zwiększają atrakcyjność miasta, a nie wyręczają urzędników w niezbędnych inwestycjach.

To za prezydentury Kubickiego Zielona Góra stała się koszykarską i żużlową potęgą w kraju. Prezydentowi nie można odmówić istotnego wkładu w ten sukces. I jeden, i drugi klub, miałby znacznie ciężej, gdyby nie regularne dotacje z urzędu miasta. Co roku Kubicki daje im w prezencie po co najmniej 2 mln zł. Prezydent dokładał też kolejne miliony do przebudowy stadionu przy W69 i postawił w mieście halę CRS, bez której nigdy nie odrodziłaby się potęga koszykarskiego Zastalu (dziś Stelmet BC Zielona Góra).

Kubickiemu sport zawsze był bliski. W mieście przecież postawił także choćby hale - lekkoatletyczną i tenisową. Co roku przyznaje też stypendia dla najzdolniejszych sportowców.

Niewątpliwie, spora w tym zasługa Kubickiego, że Zielona Góra stała się wyraźnym punktem na sportowej mapie Polski.

10 lat prezydentury Kubickiego to także dziesiątki kilometrów nowych ścieżek rowerowych. Oczywiście, ogromna w tym zasługa Roberta Górskiego i jego kolegów ze stowarzyszenia Rowerem Do Przodu, ale ich pomysły i propozycje też ktoś musiał przyklepać i zdobyć na nie pieniądze. Tą osobą był Kubicki. Na szczęście, prezydent nie odwrócił się od światowych trendów i każdego roku krok po kroku sprawiał, że miasto stawało się przystępniejsze dla rowerzystów.

Niestety, wiele odcinków ścieżek powstawało w chaosie i odrębnych etapach, co dziś skutkuje tym, że uliczne latarnie, przystanki, a nawet restauracyjne ogródki na środku naszej rowerowej trasy nie są żadnym zaskoczeniem. Znacznie lepiej wypadają ostatnie inwestycje - choćby rowerostrada wzdłuż Trasy Północnej czy ścieżka wzdłuż alei Wojska Polskiego (od strony "Mrowiska"). Tam jeździ się już naprawdę przyjemnie.

Za Kubickiego w mieście wyrosła też Zielona Strzała, czyli ciąg pieszo-rowerowy po trasie dawnego przebiegu kolei szprotawskiej. Na złom poszło parę kilometrów torów. Sprawa do dziś wywołuje emocje, bo część mieszkańców twierdzi, że tory mogły się w przyszłości jeszcze przydać.

Dwa ostatnie sukcesy przypisujemy prezydentowi niejako na zachętę.

Pierwszy z nich to planowana inwestycja związana z budową centrum przesiadkowego i wymianą miejskich autobusów na elektryczne. Miasto ma już zagwarantowane na ten cel 167 mln zł z unijnego programu "Infrastruktura i środowisko". Za te pieniądze chce kupić 63 nowe, czyste jak łza, elektryczne autobusy, zbudować duże centrum przesiadkowe i resztę potrzebnej infrastruktury (m.in. stacje ładowania oraz prace na dworcu PKP, m.in. budowa tunelu łączącego ul. Dworcową z Towarową).

Inwestycja ciągle jest w przygotowaniu, ale trzeba przyznać, że Kubicki zabiega o nią konsekwentnie od lat. Co prawda, jego marzenie o pierwszym mieście w Polsce z eko-transportem publicznym już się nie ziści (Lublin już to zrobił), ale pewno jest jedno - jeśli ją przeprowadzi, jeszcze raz zmieni losy Zielonej Góry na lata. I być może zapewni sobie kilka kolejnych kadencji. Takie inwestycje zwracają uwagę nawet najbardziej obojętnych na politykę mieszkańców.

Wątpliwości jest jednak multum, poczynając od tego, że elektryczne autobusy - choć tanie w użytkowaniu - wymagają co kilka lat wymiany baterii. A te stanowią nawet połowę wartości jednego pojazdu. Czy to nie wpędzi miasta w olbrzymie koszty na lata? To z kolei wiąże się z pytaniem, czy ekologiczne autobusy poprawią stan czystości powietrza. Wielu podkreśla, że wymiana 67 autobusów nie zrobi rewolucji, jakiej może dokonać tylko wymiana pieców węglowych i kontrolowanie, czym palą mieszkańcy.

Innym problemem jest zachęcenie mieszkańców do korzystania z miejskiej komunikacji. W ciągu dekady od 2004 r. liczba osób korzystających z MZK zmniejszyła się o blisko 12 proc. Dziś znacznie częściej wybierają samochody. A zapchane autami ulice to gwarancja, że poziom smogu nie zmaleje.

I jeszcze centrum przesiadkowe. Część mieszkańców twierdzi, że nie ma sensu go budować, bo miasto znów będzie utrzymywać obiekt nieprzystający do zielonogórskich realiów. Argumentują to liczbami. W 2014 r. dworzec PKP w Zielonej Górze obsłużył ok. 450 tys. pasażerów. To stosunkowo niewiele, bo jakieś 1,2 tys. pasażerów dziennie.  Z kolei o dworcu autobusowym lepiej w ogóle nie wspominać - liczba połączeń z roku na rok maleje, a sam dworzec to jedno z najszpetniejszych miejsc w mieście. Śmiało można powiedzieć, że to miejsce zapomniane przez Boga.

Pewne jest jedno - rozrzucone dziś na półkilometrowym odcinku dworce kolejowy, autobusowy i MZK, nie ułatwiają turystom życia.

Strefę w Nowym Kisielinie generalnie uważamy za porażkę prezydenta Kubickiego. Dlaczego? O tym przeczytacie w naszej liście 10 porażek prezydenta. Ale jedno trzeba Kubickiemu oddać - w tym roku po kilku latach posuchy ściągnął do strefy pierwszego dużego zagranicznego inwestora.

Chodzi o firmę Ideal Automotive, która w przyszłym roku za ok. 60 mln zł wybuduje halę o powierzchni prawie 2 ha i zatrudni na początek ok. 200 osób. Docelowo pracę ma dać nawet 400 osobom. Dla Kubickiego to gwiazdka z nieba, bo chyba już nikt nie wierzył, że strefa ruszy kiedyś na poważnie. Teraz prezydent znów może przekonywać, że po prostu potrzeba więcej czasu.

W tym roku grunty w strefie kupiły też niemiecka firma meblarska Brinkmann (ma zatrudnić ok. 100 pracowników) oraz polskie spółki: Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Inżynierii Przemysłowe (ok. 70), Styropmin (ok. 70) i Hut Technika Środowiska (ok. 50).

Nie zmienia to faktu, że w prowadzeniu strefy (i samego wyboru jej lokalizacji) widzimy więcej wad niż zalet, a o spektakularnym sukcesie nie może być mowy. Do Nowej Soli nawet nie mamy się co porównywać. Jednocześnie trzymamy kciuki za podtrzymanie dobrej passy ekipy Kubickiego w ściąganiu inwestorów, bo każda nowa firma w mieście, to korzyść dla całej lokalnej społeczności.

Trzeba przy tym podkreślić, że ściągnięcie ostatnich inwestorów to efekt niedawnego zniesienia dla firm ze strefy wszelkich opłat i podatków. Jeżeli te zdecydują się ściągać tanich pracowników zza granicy, Zielona Góra nie będzie miała z tego w zasadzie nic.