Mądrość Stelmetu i Rosy na tle ligowej konkurencji najmocniej objawia się w przestrzeganiu ciągłości pracy. I tu, i tam obecny sezon stanowi bezpośrednią ciągłość poprzedniego, po obu rok po roku stronach powtarzają się nazwiska trenerów oraz ważnych graczy. A trenerzy: Saso Filipovski ze Stelmetu oraz Wojciech Kamiński z Rosy przestrzegają w swoim fachu dwóch nadrzędnych przykazań, mówiących, że do wygrania koszykarskiego meczu prowadzi: 1. twarda i agresywna obrona, 2. zespołowy i wyważony atak. Nie da się rzec, że te założenia służą tworzeniu niezapomnianych widowisk. Ale sprawdzają się w grze o to, co najważniejsze. Drużyny z Zielonej Góry i Radomia spotykały się ostatnio dwa razy w finałach Pucharu Polski, finale Superpucharu Polski, a teraz zmierzą się w serii o złoto. Konkurenci z Włocławka, Słupska czy Torunia chyba powinni wyciągnąć wnioski i naśladować.
Jerry Krause, generalny menedżer Chicago Bulls z czasów, gdy tytułu dla Byków zdobywali najbardziej legendarni z legendarnych - Jordan i Pippen, miał powiedzieć, że to nie zawodnicy i trenerzy zdobywają mistrzostwa, tylko organizacje. Rozwścieczyło to ponoć Jordana, dlatego Krause szybko próbował łagodzić swój osąd, dopowiadając, że zawodnicy i trenerzy nie dochodzą do mistrzostwa sami. Tak czy owak Stelmet BC i Rosa wpisują się w słuszność ogólnej zasady, że najokazalsze sukcesy sportowe wyrastają w klimacie dobrych organizacji. W osiąganiu sukcesów i wieszaniu sobie poprzeczki coraz wyżej organizacja Stelmet BC co najmniej o krok wyprzedza organizację pt. Rosa. I choćby z tej racji już przed rozegraniem pierwszego finałowego meczu ma bliżej do mistrzostwa.
Jeśli koszykarska Zielona Góra nie obniży poziomu, a koszykarski Radom nie straci wznoszącej fali i doczeka się hali na miarę wyników, niebawem może dojść do finałowej serii, przed która znawcy gry w basket powiedzą: szanse są 50 na 50. Ale póki co to jeszcze nie jest ten dzień. Zaczynająca się w czwartek seria o złoto ma tylko jednego faworyta. Broniący mistrzostwa Stelmet BC nie spotka się z przeciwnikiem równorzędnym, tylko z zespołem, o którym da się powiedzieć: gorsza wersja Stelmetu BC, uboższa kadrowo i fizycznie słabsza.
Odzwierciedla to np. zestawienie liderów obu ekip: pukającego do NBA Mateusza Ponitki ze Stelmetu oraz pukającego do reprezentacji Polski Michała Sokołowskiego z Rosy. Nieomal rówieśnicy, obaj po 196 cm wzrostu, obaj silni, nie stronią od walki fizycznej w pełnym kontakcie, najczęściej występują na pozycji niskiego skrzydłowego, zdolni do podejmowania trudnych wyzwań obronnych, ale i bardzo skuteczni łowcy punktów, którzy w opresji biorą na siebie odpowiedzialność, kreują ofensywną grę. Gdyby stanęli do pojedynku jeden na jednego, byłoby pewnie ciekawie, niemniej pieniądze, o ile w ogóle, należałoby postawić na triumf bardziej utalentowanego i wszechstronniejszego Ponitki, który już popróbował koszykarskiego świata i błysnął w Eurolidze. Przy czym przed serią finałową play-off trenerzy Filipovski i Kamiński zgodnie mogliby podkreślić inną ważną cechę swoich liderów - taka mianowicie, że obaj bezproblemowo zostawiają z boku apetyt na swoje indywidualne osiągi, oddając priorytet temu, co okaże się najistotniejsze dla drużyny. I tu dochodzimy do punktu wyjścia, że mądrzy szefowie klubów, stawiają na mądrych trenerów, ci zaś dobierają do składu mądrych graczy. Filipovski ujął to wprost: - Nie wybieraliśmy koszykarzy, tylko charaktery.
Żeby nie było za słodko: style charakterystyczne dla Stelmetu BC i Rosy oraz obowiązujące tam zasady przedkładają efektywność nad efektownością, nie zostawiają wielkiego marginesu na nieprzewidywalność, nie uwzględniają też pola do popisu dla graczy stworzonych, by grać pierwsze skrzypce. Co w sumie jest o tyle zasadne, że prowadzi do celu oraz nie przekreśla celów i szans na wypadek kontuzji któregokolwiek z zawodników. Dowód: Rosa najspokojniej wygrała najważniejsze półfinałowe spotkanie, gdy zabrakło snajpera C.J. Harrisa. Rzecz jednak w tym, że w zalecie tkwi też coś, co da się wziąć za wadę, a już na pewno zatęsknić historiami, które porywały tłumy, a trener Grzegorz Chodkiewicz, dziś ekspert i komentator na usługach Polsatu Sport, barwnie ujmował: - Brak artystów. Kiedyś się chodziło na Hodge?a i Hosleya. Można było mecz przegrać, ale taki Hodge to koncertował! Orkiestra z boczku sobie, a on na tej trąbce dawał, że ho, ho!
O ile pretendent z Radomia nie pęknie, będzie dużo równej walki, twardej obrony, dyscyplina, a najbardziej zapracowanymi na boisku ludźmi będą: Torey Thomas, Sokołowski i Harris z Rosy, ponieważ dla nich trener Kamiński nie ma równorzędnych zmienników.
W ćwierćfinałach i półfinałach Stelmet BC okazywał ludzkie oblicze tylko w pojedynczych kwartach. Meczu nie przegrał. Zespół z Radomia postawi mocniejszy opór niż Asseco Gdynia i Energa Czarni Słupsk, ale o wygraniu więcej niż dwóch meczów chyba powinien marzyć. Zatem: 4:2?
Finał play-off Tauron Basket Ligi: Stelmet BC Zielona Góra - Rosa Radom
1. mecz: czwartek 26 maja, godz. 20 w Zielonej Górze
2. mecz: sobota 28 maja, godz. 20 w Zielonej Górze
3. mecz: wtorek 31 maja, godz. 20 w Radomiu
4. mecz: czwartek 2 czerwca, godz. 20 w Radomiu
ew. 5. mecz: poniedziałek 6 czerwca, godz. 20 w Zielonej Górze
ew. 6. mecz środa, 8 czerwca, godz. 20 w Radomiu
ew. 7. mecz: piątek 10 czerwca, godz. 17 w Zielonej Górze
Transmisje ze wszystkich spotkań finałowych pokaże Polsat Sport News.
Koszykarze Stelmetu BC i Rosy znają swoje mocne i słabe strony, w tym sezonie rozegrały aż cztery bezpośrednie mecze. Bilans 2:2.
Na początku października ub. r. w Radomiu doszło do starcia ze stawką: Superpuchar Polski. Rosa już była w ogródku... W czwartej kwarcie prowadziła różnicą 10 punktów. Ale finisz należał do Mateusza Ponitki i do Stelmetu. Zielonogórska drużyna wygrała 67:66.
W grudniu ub. r. doszło do pierwszej próby sił w warunkach ligowych. Znów przydarzył się do bólu zażarty mecz. Cztery kwarty nie wystarczyły, by wyłonić zwycięzcę. W dogrywce też nikt nie ustępował. Na sekundę przed końcem był remis 86:86. I wtedy zwycięskiego kosza zdobył Michał Sokołowski. Rosa wygrała pod dogrywce 88:86.
W lutym zespoły z Zielonej Góry i Radomia spotkały się w finałowym meczu o Puchar Polski na boisku w Dąbrowie Górniczej. Zielonogórzanie mieli ze sobą już przygotowane okolicznościowe koszulki na triumfalną finałową fetę, ale... nie przydały się. Puchar zdobyła Rosa, pokonując Stelmet BC 74:64. Zaskoczenie? Chyba tylko o tyle, że Rosa w czwartej kwarcie wygrywała nawet17-punktami, a finiszowała w spokoju.
10 kwietnia - dzień ostatniej próby sił przed finałami: Stelmet BC i Rosa pierwszy raz w sezonie spotkały się w Zielonej Górze. Koszykarze Stelmetu mogli przed tym meczem usłyszeć, że Rosa ma na nich patent... Podrażnione ambicje? Na boisku mistrzowie zrobili z rywali miazgę. Po trzech kwartach drużyna z Radomia leżała na łopatkach, przegrywając 41:70! A ostatecznie Stelmet BC wygrał 88:64.
- Jesteśmy już blisko końca sezonu, ale została do wykonania najważniejsza i najtrudniejsza robota. Jesteśmy do niej dobrze przygotowani fizycznie i psychicznie. Zapraszamy na mecze kibiców, żeby byli naszym szóstym zawodnikiem.
- Do finału zasłużenie weszły dwie najlepsze w lidze drużyny. Teraz ważne będą detale i egzekucja, bo my i Rosa stawiamy na twardą obronę oraz zespołowy atak. Różnią nas detale oraz zawodnicy.
- Rosa daje przykład, jak powinno się pracować w koszykówce na sukces: przez wiele lat i konsekwentnie. Obecny skład Rosy cechuje równowaga doświadczenia i młodości, są gracze, którzy trafiają za trzy punkty - choćby Robert Witka i Igor Zajcew. Ich grę prowadzi Thomas, który sam może wygrać mecze. Świetnie spisuje się Michał Sokołowski, a dużym zaskoczeniem jest dla mnie C.J. Harris.
- To może być fajny finał.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze