Kubicki rządzi już 10 lat. Oto lista jego 10 porażek [OCENIAMY]

Po 10 latach nie ma wątpliwości, że Kubicki zbyt często pozwala sobie na zachowania, które nie przystoją nie tylko prezydentowi dużego wojewódzkiego miasta, ale kulturalnemu człowiekowi w ogóle. Niestety, wielokrotnie w kontaktach z różnych grupami mieszkańców popisywał się arogancją, poczuciem wyższości, butą.

Przykłady? Można mnożyć. Pierwszy z brzegu to ostatnie protesty związkowców. Pracownicy miejskich spółek domagają się wyrównania zaległych podwyżek. O ile o ich żądania można się spierać i dyskutować, czy zarabiają mało czy dużo, to pewne jest, że Kubicki nie powinien odmawiać im spotkania, nie powinien zrzucać winy na rząd, że nie daje pieniędzy, nie powinien szczuć w internecie mieszkańców na związkowca Trubacza, organizując konkurs na to, kto odgadnie ile ten zarabia. "Wiecie co jak ktoś się pyta o moje zarobki to jest to przejaw przejrzystości życia publicznego a jak ja się pytam o zarobki osób publicznych to jest to szczucie ludzi i SB-ckie metody. Dziwny jest ten świat" - komentuje na koniec swoją łamaną polszczyzną Kubicki, nieświadomy nieprzyzwoitości, której się dopuszcza.

Arogancję wyraźnie było widać przy wszelkich konsultacjach społecznych. W zasadzie Kubicki robi je tylko po to, żeby odtrąbić sprawę. Pozytywnym wyjątkiem są być może warsztaty bottom-up, ale już konsultacje w sprawie południowej obwodnicy przypominały kabaret. - Brak skupienia, lekceważące uśmieszki, cyniczne komentarze, brak cierpliwości - zżymali się społecznicy. Sam Kubicki wyglądał jakby na spotkaniu z mieszkańcami siedział za karę. Albo sytuacja, gdy w ratuszu występują rodzice dzieci z niepublicznych przedszkoli (z apelem do prezydenta!), a Kubicki wychodzi nalać sobie kawy. Tragedia. Innego słowa użyć nie można.

- Oprotestujecie wszystko, co zakończy się sukcesem prezydenta. I tak zbudujemy lodowisko, wieżę widokową i igelit - powiedział innym razem radny Robert Górski przed konsultacjami, kiedy mieszkańcy domagali się, aby w spokoju pozostawić polanę na os. Piastowskim. Ten sam Górski rzuca do związkowców: "Jak im się nie podoba, niech zmienią pracę". Takie komunikaty ze strony radnych, których Kubicki wprowadził do ratusza obciążają także jego konto. To jego ludzie, on rządzi i również on tak bezczelnych wypowiedzi nie prostuje, nie łagodzi sporów. Pamiętamy też jak wiceprezydent Kaliszuk wyrzucił do kosza dwa lata pracy nad zbliżająca się rewitalizacją Parku Tysiąclecia.

Albo sprawa mieszkańców ul. Karłowicza. Mieszkaniec przyjeżdża z setką podpisów przeciwko zabudowie działki, rozmawia z radnymi, ci głosują, żeby nie zmieniać planu zagospodarowania przestrzennego. Zadowolony zielonogórzanin wraca do pracy. Później dowiaduje się, że radni urządzili powtórkę głosowania i decyzję zmienili. Jak się nie wściec? Zwłaszcza, gdy radni przekonują, że zły przycisk nacisnęli, a w kuluarach aż huczy, że przyszedł prezydent i tupnął na radnych nogą.

O arogancji Kubickiego można pisać bez końca. Ale ograniczymy się do jeszcze dwóch przykładów. Pierwszy to nagonka na strażników miejskich. Przypomnijmy, przed rokiem do sieci wypłynął filmik, na którym widać jak zielonogórscy strażnicy śpią i grają w gry na telefonie w zaparkowanym pod lasem służbowym aucie. Zamiast znaleźć winnych, Kubicki zastosował zbiorowy lincz i wpadł na pomysł, by całkowicie rozwiązać jednostkę. Jak słusznie zauważali jego krytycy, nagle zorientował się, że ci ponoć są całkowicie bezużyteczni. A kilkanaście tygodni wcześniej daje im milion złotych z budżetu. Nie zarządził kontroli, nie spotkał się z komendantem i strażnikami, wyśmiał ich za to wszystkich w internecie, wklejając zdjęcie kampera z podpisem, że trzeba rozważyć zakup takich aut dla strażników.

No i jeszcze klasyk. 2010 rok, przed świeżo wybudowaną halą CRS staje naga rzeźba mężczyzny. Kubicki stawia artystce ultimatum: albo obetnie penisa, albo pomnik zniknie. Agnieszka Wolska, autorka rzeźby i studentka wrocławskiej ASP, uległa. Potem przyznała, że działała w stresie i popełniła błąd. O kastracji i prezydenckiej cenzurze mówiły gazety, portale i telewizje w całej Polsce. Prezydent atakował Wolską. Nazywał ją oszustką, artystką przez małe "a". Jego zdaniem projekt rzeźby nie był zgodny z ostateczną wersją pomnika. W końcu wręczył artystce biały T-shirt z obrazkiem penisa i napisem "Tylko tego mi brak". Różnica jednak w porównaniu do wszystkich wymienionych wcześniej sytuacji - które chronologicznie nastąpiły później - była zasadnicza: Prezydent potrafił wtedy jeszcze przeprosić.

Po zwycięstwie w kolejnych wyborach w 2015 r. (po połączeniu z gminą) z Januszem Kubickim stało się coś, co zaskoczyło jego nawet najbardziej zagorzałych przeciwników. W ciągu tylko kilku miesięcy wywołał co najmniej kilkanaście protestów mieszkańców. Większość dotyczyła uchwalania planów zagospodarowania przestrzennego i polityki rozwojowej miasta. Jedna za drugą szły decyzje na wycinki drzew i plany dopuszczające budowę bloków na ostatnich wolnych działkach w starym mieście.

Kubicki w głos mieszkańców w słuchał się tylko raz, w przypadku os. Malarzy. Tam zrezygnował z wprowadzania kontrowersyjnego planu, bo przestraszył się skali protestów. Na spotkanie z jego zastępcą Dariuszem Lesickim przyszło może nawet i 200 zielonogórzan. Ale pozostałe sytuacje? Z ust prezydenta padała jedynie odpowiedź, którą dziś można przewidywać z zamkniętymi oczami. Chodzi oczywiście o słynne "jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził". Zaiste, argumentacja godna prezydenta ponad stutysięcznego miasta.

No i jeszcze głośna sprawa ze Wzgórzem Braniborskim. Działkę po historycznym parku i jedyne takie miejsce widokowe w mieście, Kubicki pozwala Uniwersytetowi Zielonogórskiemu sprzedać w ręce dewelopera za marne 419 tys. zł, choć miasto ma prawo pierwokupu. Do tego wyraża zgodę na wycięcie drzew i zwalnia inwestora z opłaty. Na szczęście, sprawę częściowo odwrócił.

Podsumowując, Kubicki i jego urzędnicy nie mają spójnej wizji rozwoju miasta. Zabudowę planują chaotycznie i bez porozumienia z mieszkańcami. Prezydent nigdy nie pojawił się na żadnym proteście, a w audycji akademickiego radia Index potrafi powiedzieć, że o petycjach mieszkańców nic nie wie, chociaż te wpłynęły do urzędu miesiąc wcześniej. W tym wszystkim ciężko tylko zrozumieć, dlaczego żaden z doradców prezydenta nie podpowie mu, że unikanie konfrontacji to najgorsza możliwa strategia.

Największy skandal z udziałem Kubickiego w ostatnich latach. Chodzi o zwolnienie Stanisławy Fórmanowicz.

Urzędniczka straciła pracę jesienią 2013 r., niemalże dzień po tym, gdy postanowiła zgłosić Państwowej Inspekcji Pracy, że w pracy jest mobbingowana i szykanowana. Kobieta przez kilkanaście lat pracowała w komisji orzekania o niepełnosprawności w Zielonej Górze. Była tam przewodniczącą zespołu i sekretarzem. Fórmanowicz twierdziła, że straciła posadę, bo nie chciała orzekać o niepełnosprawności prezydenta Janusza Kubickiego. W jego imieniu naciskać miał Zygmunt Stabrowski, doradca prezydenta. - Przyszedł i powiedział "zobacz, kogo ci przyniosłem". To był wniosek samego prezydenta. Miałam jasne polecenie, jaką konkretnie grupę ma dostać prezydent i koniecznie kartę parkingową dla niepełnosprawnych - tłumaczyła Fórmanowicz.

Polecenia nie wykonała. I słusznie, bo nie powinna rozstrzygać w sprawie swojego podwładnego. Wniosek oddała wojewódzkiemu zespołowi w Gorzowie, ten przekazał sprawę zespołowi w Świebodzinie. Zewnętrzna komisja przyznała Kubickiemu jedynie I stopień niepełnosprawności, a nie II stopień, jaki miał wcześniej. Niedługo później Fórmanowicz została zdegradowana z funkcji sekretarza do szeregowego pracownika. Po pół roku straciła pracę. Kubicki tłumaczył, że kobieta nie miała odpowiedniego wykształcenia, by być sekretarzem. Urzędniczka tłumaczyła, że to nie powód, by degradować ją na najniższy stopień kariery zawodowej, skoro od kilkunastu lat była wzorowym pracownikiem.

Sąd uznał, że Fórmanowicz została zwolniona bezpodstawnie i nakazał przywrócić ją do pracy. Kubicki do dziś przekonuje, że kobieta kłamie i ani on, ani jego podwładni nie naciskali na wydanie odpowiedniego orzeczenia. Szkopuł tkwi w tym, że to właśnie prezydent jest jedynym, który plącze się w zeznaniach i wielu sytuacji, jak mówi, sobie nie przypomina.

O tym, kto mówi tutaj prawdę, wielu przekonał materiał przygotowany przez MAGAZYN EKSPRESU REPORTERÓW. Obejrzyjcie, oceńcie sami.

Sprawa mocno nadszarpnęła wizerunek Kubickiego. Zielonogórzanie drwili i trzeba przyznać, że mieli swoje przyczyny. Przez cały czas, kiedy miał przyznaną grupę inwalidzką, Kubicki grał w tenisa, koszykówkę, regularnie wrzucał zdjęcia na Facebooku z porannego joggingu, a nawet skakał ze spadochronu. Później zwołał konferencję prasową, na której zalał się łzami tłumacząc, że nikomu nie życzy takich bolesnych urazów kręgosłupa. Ponoć nie raz miał problem, żeby dojść do łazienki. Po tym, jak się rozpłakał, szybko opuścił salę konferencyjną, nie odpowiadając na pytania dziennikarzy.

Do jednej z najgłośniejszych porażek prezydenta niewątpliwie należy spór z właścicielkami przedszkoli niepublicznych. Cała historia ma swój początek już w 2009 r., kiedy miasto, stawiając na politykę prorodzinną i walkę z brakiem miejsc w przedszkolach, zachęca do otwierania placówek niepublicznych. "Załóż przedszkole, to takie proste" - motywuje. Zabezpieczeniem ma być przyjęta wtedy uchwała rady miasta, którą radni godzą się na przyznawanie właścicielom przedszkoli niepublicznych stu procent dotacji - zupełnie jak w placówkach miejskich. Kilka osób zdecydowało się na inwestycję, niektórzy zaciągnęli kredyty. Dziś uważają, że Kubicki ich zwiódł.

Powód? Niewystarczające dotacje, wypłacane w zaniżonej kwocie. Dwa lata temu sprawa trafiła na wokandę, bo właścicielki przedszkoli nie zamierzały bezczynnie patrzeć, jak złożona im obietnica nie jest realizowana. Wygrały. Sąd nakazał miastu przyznawać wyższe dotacje, a niewypłaconą różnicę spłacić. Myli się ten, kto sądzi, że to szczęśliwy finał sprawy. Jak mówią dyrektorki, prezydent do wyroku się nie stosuje, a pieniądze wciąż nalicza po swojemu. Poszły na prokuraturę. Podkreślają, że jeśli znów osiągną sukces, prezydent będzie musiał sięgnąć po sporą, idącą w miliony sumę, i to nie ze swojej kieszeni, a z kasy miasta. - Czym naraża cały budżet na szkodę - mówią.

Przez 10 lat prezydent Kubicki nie zrobił nic, aby Zielona Góra stała się miastem ładniejszym i atrakcyjniejszym. Zieleń i parki są zaniedbane, lasy nieposprzątane, a wiele budynków w ścisłym centrum miasta jest pokryte bazgrołami (bo graffiti tego nazwać nie można), z którymi nic się nie robi. Połamane ławki, wołające o pomstę do nieba trawniki czy wreszcie wszechobecna reklamoza - to zielonogórska codzienność. A przecież można podjąć odpowiednie uchwały i starówce przywrócić godziwy wygląd. To także prezydent podjął fatalną decyzję, aby dawne czarno-białe płyty na deptaku zastąpić materiałem-symbolem naszych czasów, czyli marną brukową kostką. To, że kobiety w szpilkach łamią nogi, to pół biedy. Kostka brukowa jest obrzydliwa i odebrała deptakowi dawny urok.

Co jeszcze? Brak w Zielonej Górze programu, a może po prostu społecznej akcji, która rozwiązałaby sprawę frywolnego malowania budynków, przede wszystkim bloków. Osoby z poczuciem estetyki, którego rozwój nie zakończył się na 10 lekcjach plastyki w podstawówce, chodząc po osiedlach zamykają oczy. Mowa o tzw. "pastelozie": jaskrawa zieleń, obok żółty barwy moczu, dalej mdły róż, a jeszcze obok wściekły pomarańczowy. To problem całej Polski, ale Kubicki nie zrobił nic, aby rozwiązać go lokalnie.

Miasto traci też na nieustannym wycinaniu drzew. Pierwsza na myśl przychodzi ul. Bankowa, gdzie rosła aleja dorodnych lip. Kubicki wyciął je w pień, czym zyskał kilka miejsc parkingowych, głównie dla klientów banków. Efekt jest taki, że cała ulica jest zastawiona samochodami (parkingów z wyprzedzeniem się nie planuje, nie powstają nowe), a trawniki zniszczone przez panoszące się auta.

Nie zapomnimy naszego czytelnika, mieszkańca Zielonej Góry, który po 20 latach ponownie odwiedził Nową Sól. Następnego dnia zadzwonił do naszej redakcji zachwycony tym, jak zadbane to miasto, jak Wadim Tyszkiewicz dba tam o szczegóły. - Teraz dopiero widzę, jaka Zielona Góra jest szpetna - tłumaczył. Podkreślał, że chodzi o małe rzeczy, które nie wymagają wielkich pieniędzy. Raczej uwagi i zainteresowania.

Kiedy prezydent zakładał konto na Facebooku, mieszkańcy mieli duże nadzieje. I trudno się dziwić, bo wszyscy myśleliśmy sobie tak: Kubicki nie odwraca się od nowoczesnych trendów, od bezpośredniego kontaktu z mieszkańcami, teraz będzie na bieżąco informował nas o ważnych decyzjach i sprawach dyskutowanych w mieście. I co się okazało? Że bardziej pomylić się nie dało.

Aktywność prezydenta na FB to blamaż. Nie boimy się tego słowa, bo posty Kubickiego stoją na żenującym poziomie. Głównie są kilkuwyrazowe wpisy na temat aktualnej pogody z życzeniami miłego dnia lub jakimś "szalonym" hasłem typu "ciągle do przodu". Prezydent uwielbia informować też, że nadszedł jego upragniony weekend i wreszcie będzie miał labę. Z kolei w niedzielę z żalem zawiadamia, że weekend się skończył i dorzuca swoje ulubione powiedzenie: do roboty królu złoty. Czasem w poniedziałek, zamiast ponarzekać, pisze o nadchodzących wraz z nowym tygodniem nowych wyzwaniach. Widocznie ma wtedy zastrzyk energii.

A oto przykłady, żeby nie być gołosłownym: "Poniedziałek, czas do roboty królu złoty jak mawia klasyk. A więc nie ma co się śmiać trzeba pracować :) Miłego dnia :) Słonecznego i radosnego :)". Inny wpis:
"Poniedziałek już praca ruszyła a mnie coś głowa boli :)". I jeszcze jeden z hitów: "Idzie jesień oj idzie :) Dziś rano znalazłęm żołędzia i ... i przypomniało mi się jak kiedyś robiłem ludziki z kasztanów a wy też robiliście :) Oj jak to dawno było :)".

Pewnie zwróciliście uwagę na błędy ortograficzne, brak interpunkcji, generalnie - łamaną polszczyznę. Otóż, zastosowaliśmy pisownię oryginalną. Właśnie w taki sposób pisze na Facebooku Kubicki.

To jednak rzecz mniejszego znaczenia. Głównym zarzutem w stronę Kubickiego jest wspomniany brak podejmowania jakichkolwiek ważnych dla mieszkańców informacji. Oczywiście, poza tymi pozytywnymi. Czasem Kubicki wspomni, że ściągnął inwestora albo że widział wieżę widokową i pyta, czy to dobry pomysł postawić taką samą w Zielonej Górze. Ale merytoryczne, długie wpisy na temat tego, co się aktualnie dzieje w mieście, w kraju, w świecie? Odniesienie się do protestów, których było ostatnio co niemiara? Dyskusje o wydatkowaniu publicznych pieniędzy? Informacja o pracach nad nowymi planami zagospodarowania przestrzennego, które rodzą tyle kontrowersji? Nowe uchwały, przetargi? Zapomnijcie. Dowiecie się co najwyżej, że słoneczko pięknie świeci albo że prezydent ma już za sobą poranny jogging. Ach, byśmy zapomnieli! Kubicki rozbawił nas do łez, kiedy raz napisał w poście więcej niż 10 zdań i na koniec okrasił to słowami "ale się rozpisałem".

Jeśli się z nami nie zgadzacie, zajrzyjcie na Facebooka Wadima Tyszkiewicza. Pozazdrościć takiego prezydenta, który dzieli się regularnie swoimi przemyśleniami, refleksjami, podejmuje ważne tematy społeczne.

Kubickiego, jeśli już napisze coś więcej, stać co najwyżej na ośmieszanie strażników miejskich, odpieranie zarzutów Stanisławy Fórmanowicz dwoma słowami ("ona kłamie"), szczucie mieszkańców przeciw związkowcom, mylenie uchodźców z terrorystami i postulat strzelania im w tył głowy. Na co dzień możemy liczyć zaś na zdjęcia butów do biegania, rękawiczek, a nawet... nóg prezydenta rozłożonych na kanapie przed telewizorem.

Otwierane z pompą Planetarium to dla krytyków Kubickiego symbol jego 10-letnich rządów, a być może nawet bardziej tego, jak te 10 lat zmieniło prezydenta. Mówią o zadufaniu i arogancji, o fałszywym przekonaniu, że na wszystko może sobie pozwolić. Po otwarciu Planetarium się wściekli, bo poczuli się oszukani. Na wizualizacjach prezydent mamił wizjami, że budynek będzie okryty blachą w kolorze miedzi, ładnie wpisującej się w stonowaną kolorystykę zielonogórskiej starówki. Liczyliśmy architektoniczną ikonę Zielonej Góry...

Jak to się skończyło, wszyscy dobrze wiemy. Po odsłonięciu budynku okazało się, że elewacja jest czerwona, a planetarium wygląda raczej jak jeden dyskontów lub nieudany niby-nowoczesny dworzec kolejowy.

A najgorsze w całej sprawie jest to, że Kubicki do dziś tak naprawdę nie odpowiedział na pytanie, kto w ostatniej chwili zmienił projekt. Wysilił się jedynie na tłumaczenie, że o miedziową fasadę wystarczyłoby się tylko otrzeć, by wybrudzić sobie ubrania. I że Planetarium jest ładne, a gusta są różne - prezydent na przykład lubi disco polo. W rozmowie z TVP Gorzów dodawał jeszcze, że w urzędzie miał trzy wizualizacje z różnymi kolorami. Szkoda, że nikt o tym nie wiedział.

Prezydent nie chce się zgodzić z sugestiami, że miasto potrzebuje miejskiego architekta. Zaczęli na to naciskać radni i społecznicy, m.in. po takich nieudanych budynkach, jak wspomniane Planetarium. Poza tym architekt doradzałby w kwestiach zagospodarowania miejskiej przestrzeni, choćby urządzania zieleni czy planowania nowej zabudowy. Wierzymy, że prawdziwy specjalista nie zezwoliłby na wpychanie między domki jednorodzinne bloków czy rezygnowania z cennego historycznie terenu na Wzgórzu Braniborskim. W ten sposób udałoby się uniknąć wielu społecznych konfilktów.

Niestety, urzędnicy twierdzą, że architekt w mieście niepotrzebny. Kubicki poszedł dalej i siebie ochrzcił architektem Zielonej Góry. Za wszystko w mieście odpowiada prezydent. Architektem tego miasta jestem ja. Planuję, gdzie jest strefa przemysłowa, gdzie ma być zabudowa mieszkalna, jaki kolor ma planetarium czy inne budynki. Za to odpowiadam. Przypominam, że artyści wybrali ławeczki bez oparć na deptaku, o których wymianę poprosili mieszkańcy. Mamy też dzięki nim piękne czarne donice na deptaku. Też się mieszkańcom nie spodobały - ironizował w rozmowie z Januszem Życzkowskim, reporterem Radia Zielona Góra. Nawiązał też do kontrowersyjnego koloru elewacji planetarium. - Mi się ten kolor podoba i jestem dumny z tego, jak wygląda ten budynek - przekonywał.

10 lat zajęło Kubickiemu ściągnięcie do Zielonej Góry jednego dużego inwestora. Wynik to beznadziejny, choć prezydent i tak odtrąbił spektakularny sukces. Chodzi o niemiecką firmę Ideal Automotive, która w przyszłym roku za ok. 60 mln zł wybuduje halę o powierzchni prawie 2 ha i zatrudni na początek ok. 200 osób. Docelowo pracę ma dać nawet 400 osobom. Dla Kubickiego to gwiazdka z nieba, bo chyba już nikt nie wierzył, że strefa ruszy kiedyś na poważnie. Teraz prezydent znów może przekonywać, że po prostu potrzeba więcej czasu.

I choć powoli w strefie coś się rusza (w tym roku ziemię kupiło jeszcze kilka mniejszych firm), to do strefy w Nowej Soli nawet nie możemy się porównywać. Radny Marchewka mówi, że przez 10 lat ściągnęliśmy tyle inwestorów, co Wadim Tyszkiewicz w trakcie jednego miesiąca. Fakty są takie, że do końca 2015 r. w strefie osiedliły się jedynie trzy firmy: lokalne LUG, Darstal i B&K Logisticks. Później dołączyło do nich e-obuwie (była zielonogórska firma wykupiona przez CCC).

Trzeba przy tym zaznaczyć, że ściągnięcie ostatnich inwestorów to efekt niedawnego zniesienia dla firm ze strefy wszelkich opłat i podatków. Jeżeli te zdecydują się ściągać tanich pracowników zza granicy, Zielona Góra z ich działalności nie będzie miała z nic.

Głównym problemem zielonogórskiej strefy jest fakt, że leży na mokradłach. Część terenów w ogóle nie nadaje się do ciężkich inwestycji. Oczywiście, trudności można przeskoczyć, ale to generuje dla inwestora dwu-, trzykrotnie wyższy koszt całości. A stref w Polsce (i dookoła samej tylko Zielonej Góry) do wyboru, do koloru... I każda jedna gmina przyjmie firmę z pocałowaniem ręki.

Poniekąd to choroba naszych czasów, ale prezydent nie zrobił nic, aby z tą chorobą walczyć. Chodzi oczywiście o opustoszałe nawet w weekendowe wieczory miasto.

Z czym wam kojarzy się zielonogórski deptak? Bo nam tylko z aptekami, bankami i sklepami "pierwszej potrzeby", jak As czy Żabka. Z miejsc, które pochwalić mogą się kulturalną ofertą w ścisłym centrum od dwóch lat utrzymuje się jedynie klub JazzKino. Prężnie działa jeszcze galeria u Jadźki, ostatnio nieźle radzą sobie też One Love i Obiekt. Działają jednak nieco na uboczu. Klub na starym rynku? Przedsiębiorców zabijają wysokie czynsze. Przykładem Zielona Jadłodajnia, która proponowała najambitniejszą ofertę muzyczną. Do tego z gry wypadły niedawno legendarne 4 Róże dla Lucienne. Zostały więc tylko pijalnie: Staromiejska, PRL, Bumelant. Jest parę kawiarni, cukierni, i bardzo dobrze! Ale co wieczorem? Czy wszyscy musimy być skazani na dwie największe dyskoteki?

Władze Zielonej Góry już dawno powinny znieść ciszę nocną w centrum, a plany zagospodarowania dla starówki przygotować tak, aby preferowały działalność kulturalno-usługową (wyrzucić apteki, banki, drogerie! o rany, mamy nawet "Biedronkę" na parterze kamienicy...). Być może nawet obniżyć czynsze. Musi być jakiś sposób!

Za porażkę prezydenta uważamy forsowanie pomysłu budowy południowej obwodnicy przez Las Piastowski. Argumenty za koniecznością budowy drogi są zbyt kruche, aby bezpowrotnie przeciąć asfaltem na pół bezcenny dla mieszkańców las.

No bo zastanówmy się: czy zwykłą drogę o dwóch pasach ruchu, przebiegającą przez środek powiększonej Zielonej Góry i tuż przed domami na Jędrzychowie, w ogóle można nazwać obwodnicą? Czy satysfakcjonują nas szacunki drogowców, że w 2025 r. pojedzie nią dziennie ledwie 4 tys. samochodów (dla porównania Trasą Północną dzisiaj przejeżdża ponad 30 tys.)? Czy mamy wierzyć prezydentowi, że w mieście będzie przybywać samochodów, kiedy wszystkie specjalistyczne badania mówią, że w Polsce zbliżamy się do przesytu i za chwilę liczba samochodów stanie w miejscu, jak choćby w Niemczech i innych krajach Europy Zachodniej, gdzie nie zmienia się od co najmniej kilku lat? I co na to demografia? I Zielona Góra, i województwo, będą się kurczyć. Czy gra jest warta świeczki? Naszym zdaniem nie.

O wartościach Lasu Piastowskiego nie będziemy się kolejny raz rozpisywać. Przypomnimy tylko słowa, które padły z ust Lidii Mróz podczas jednego ze spotkań z prezydentem: - Czy władze miasta może pomyślały o tym, jak ogromnym atutem miasta jest położenie Zielonej Góry wśród lasów? Ja przyjechałam tutaj 14 lat temu z Katowic właśnie dlatego, że miasto wyróżniało się ogromnie na tle innych miast zielenią. Wzgórza Piastowskie to ewenement, którym zachwycają się moi znajomi przyjeżdżający z innych miast, także zza granicy. I może to warto uczynić atutem? Może Zielona Góra powinna się rozwijać w tym kierunku? Doceńmy to, co jest niezwykłego w naszym mieście - apelowała.

Inny z mieszkańców Kubickiego próbował przekonać tak: - Potraficie na szereg różnych sposobów udowodnić, że droga jest potrzebna, wykorzystując najnowsze metody i oprogramowanie. Ale nie w tym rzecz. Wzgórza i Las Piastowski to niepowtarzalny w skali o kraju teren wykorzystywany przez aktywnie żyjących zielonogórzan. I jest ich coraz więcej. Tutaj rowerzyści organizowali zawody MTB. Także biegacze robili wielkie imprezy. Wszystkie gromadzą setki ludzi z całego kraju. Biegają nie tylko po Wzgórach Piastowskich, ale po całym lesie. To, co dla nas stanowi niepodważalną wartość chcecie przeciąć na pół. Oszczędźcie ten las dla dobra zielonogórzan. Las lasowi równy nie jest. Ten las jest niepowtarzalny, bo charakteryzuje go niesłychanie ciekawa rzeźba. To, że idziemy na wycieczkę do tego lasu czy jedziemy rowerem, jest dla nas tajemnicą, gdzie skręcimy, co się ukaże za kolejnym wzgórzem, doliną czy za granicą lasu. To wartość, którą powinniśmy chronić. W mieście nie mamy nawet żadnego porządnego parku. Park Tysiąclecia, który chcecie rewitalizować i włożyć tam grube pieniądze, to były cmentarz niemiecki - wykładał.